Η μορφή του Αγίου Φανουρίου είχε χαθεί εντελώς μαζί και τα τάματα, και ο τούρκος σάστισε!
Καθώς τελείωναν οι δύο μήνες θαυματουργικά η εικόνα επέστρεψε και ο Άγιος Φανούριος μαζί της
Στο ναό του Αγίου Γεωργίου Χιοπολίτου, στο χωριό των Νέων Κυδωνιών, φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Φανουρίου
Στο Αϊβαλί (Κυδωνίες) της Μικράς Ασίας, απέναντι από τη Λέσβο υπήρχε κτισμένη στο όνομα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Φανουρίου του Νεοφανούς μικρή εκκλησία ήδη αρκετά χρόνια πριν την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Μέσα στο Εκκλησάκι υπήρχε εικόνα παλαιά του Αγίου που επιτελούσε Θαύματα.
29 Αυγούστου 1922, Χωροφυλακή και ο Ελληνικός Στρατός έχουν εγκαταλείψει το Αϊβαλί στην τύχη του. Οι πρώτοι τούρκοι θα μπουν στην πόλη δειλά – δειλά.
45.000 πολίτες, εντελώς μόνοι θα μείνουν πίσω για να υποστούν τα πάνδεινα. Οι κάτοικοι της Κυδωνίας αποφάσισαν να μείνουν στα σπίτια τους. Η Κυδωνία είχε 95% Έλληνες κατοίκους.
Πρόσφυγες από το Αϊβαλί (Μυτιλήνη 1922)
Ο Μητροπολίτης Γρηγόριος από τα μέσα Αυγούστου φρόντιζε να ενημερώνει έναν έναν αλλά και στις εκκλησίες τον κόσμο για την σφαγή που έφτανε. Είχε φυλακιστεί και καταδικαστεί σε θάνατο δύο φορές από τους Τούρκους. Γνώριζε πολύ καλά το μίσος και τις διαθέσεις τους για Έλληνες και Αρμένιους. Εδώ και ημέρες φρόντιζε να ναυλώνει καΐκια και βάρκες ώστε να στέλνει κόσμο στην Λέσβο. Καθημερινά έτρεχε στους Τούρκους για άδειες αναχώρησης. Ήξερε ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να τον κρεμάσουν αφού η καταδίκη του είχε ξανά ενεργοποιηθεί σιωπηλά. Και όμως αδιαφορούσε. Χιλιάδες κόσμο κατάφερε και πέρασε απέναντι με τα καΐκια και τις βάρκες.
Η Ελληνική δημογεροντία συνέχισε να πιστεύει ότι τελικά όλα θα πάνε καλά. Όταν έμαθαν για την σφαγή στα Μοσχονήσια κατάλαβαν όλοι πια και το χάος και την κόλαση που είχε φτάσει στην πόρτα τους. Ήταν όμως πολύ αργά.
Ο (Άγιος) Μητροπολίτης των Κυδωνιών, Γρηγόριος μετά την εκτέλεση των ανδρών δεν παρέδωσε τα όπλα αλλά ενήργησε αστραπιαία μέσω του Αμερικανικού στοιχείου και με μεγάλους κόπους κατάφερε στις 18-19 Σεπτεμβρίου και έφερε 2 ατμόπλοια Ελληνικά με Αμερικάνική σημαία για να παραλάβουν τον κόσμο. Ο ίδιος και 22 ιερείς και λοιποί εργαζόμενοι στις εκκλησίες της πόλης θα παρέμεναν στην Κυδωνία, αληθινοί Νεο-Μάρτυρες για να σώσουν έστω και μία ψυχή από τους Τούρκους.
Οι προδοτικές παραινέσεις του Έλληνα Κυβερνήτη Στεργιάδη
Μέσα Σεπτεμβρίου λοιπόν του 1922 μεγάλο μέρος του ( γυναικόπαιδα ) πληθυσμού των Κυδωνιών έχει εγκλωβιστεί πια στα σπίτια του από τις προδοτικές παραινέσεις του Έλληνα Κυβερνήτη Στεργιάδη, την εγκληματική συμπεριφορά των Ελλήνων Ανωτάτων στρατιωτικών και την ανοησία των δημογερόντων, έχοντας ουσιαστικά παραδοθεί για σφαγή στον βαρβαρικό τουρκικό άτακτο στρατό.
Μέσα σε αυτό το χάος και με τους τούρκους να μπαίνουν πια μέσα στα σπίτια σκοτώνοντας και λεηλατώντας, μια γυναίκα μόνη της με ένα αγόρι στην αγκαλιά αποφασίζει τελικά μέσα στην νύχτα μόνη και έρημη να εγκαταλείψει το σπιτικό της και να φύγει με τα καΐκια ή τα πλοία του Μητροπολίτη.
Μανάδες έκρυβαν τα νεαρά αγόρια τους. Τους έκαιγαν τα φρύδια και τα κούρευαν γουλί. Τους έβαζαν μολύβι στα μάτια, αρώματα και ρούχα γυναικεία. Σύντομα θα έμπαιναν τα κτήνη και στα σπίτια τους για έλεγχο. Στα κορίτσια έβαζαν ρούχα στην κοιλιά να φαίνονται ότι περιμένουν παιδί μήπως και γλυτώσουν τον βιασμό. Οι νέες γυναίκες έκαιγαν τα μαλλιά τους και έβαζαν χώμα με νερό στο πρόσωπο για να φανούν γριές. Ετοιμάζονταν και περίμεναν τον σωτήρα τους να τους πάει στην Λέσβο.
Τώρα τους έμενε μόνο ο Γρηγόριος για να σωθούν.
Σφάζουν 18χρονο αγόρι μπροστά στα μάτια των Ελλήνων
Η “υπομονή” των Τούρκων εξαντλήθηκε,24 ώρες έδωσαν οι Τούρκοι διορία στις Κυδωνίες για να εγκαταλείψουν οι τελευταίες χιλιάδες γυναικόπαιδα την πόλη.
Έτρεχε ο Γρηγόριος να ζητάει παράταση αλλά τίποτα.
Πιάσανε στον έλεγχο αγόρι 18 ετών να έχει ντυθεί κορίτσι και να έχει ανέβει στο πλοίο. Τον κατεβάζουν και τον σφάζουν μπροστά στα μάτια των Ελλήνων. Από την ώρα αυτή οι έλεγχοι ήταν σε έναν προς έναν. Η επιβίβαση θα καθυστερούσε και η διορία έτρεχε ακόμα πιο γοργά.
Έξω από το σπίτι αυτής της γυναίκας λοιπόν που αναφέραμε πιο πάνω, υπάρχει χρόνια τώρα η μικρή εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Φανούριο. Οι ώρες ήταν σκοτεινές, γεμάτες θάνατο και όλοι έμεναν κλεισμένοι στα σπίτια τους περιμένοντας το μοιραίο. Κανείς δεν είχε ανάψει εδώ και βδομάδες το καντήλι της μικρής εκκλησίας του Αγίου Φανουρίου.
«Δεν είναι σωστό να αφήσουμε την εικόνα μας στους Τούρκους»
Είμαστε στις 19 του Σεπτέμβρη, η γυναίκα με το παιδί στην αγκαλιά φεύγει για τα καΐκια, και μόλις βγαίνει έξω το αναμμένο καντήλι στην Εκκλησούλα της τραβάει την προσοχή. Ποιος να τολμήσει τέτοιες ώρες να ανάψει καντήλι. Ισοδυναμούσε με αυτοκτονία.
Τρέχει μέσα και προσκυνάει την εικόνα του Αγίου Φανουρίου που είναι γεμάτη τάματα καθώς τα θαύματα που είχαν γίνει σε αυτό το μικρό εκκλησάκι το είχαν κάνει γνωστό μέχρι την Σμύρνη. Ουρά οι απάντρευτες για να τους βρει γαμπρό ο Άγιος. Εκείνος βοηθούσε και η φήμη της μικρής εκκλησίας είχε φτάσει στην Σμύρνη.
Μπήκε φοβισμένα και προσκύνησε αλλά ταυτόχρονα λέει στον εαυτό της: «Εμείς φεύγουμε αλλά δεν είναι σωστό να αφήσουμε την εικόνα μας στους Τούρκους».
Την πήρε λοιπόν μαζί της, μαζί και τα τάματα γνωρίζοντας ότι στο λιμάνι οι Τούρκοι δεν αφήνουν τους Έλληνες να πάρουν μαζί τους σχεδόν τίποτα. Την έκρυψε κάτω από την μασχάλη και το ρούχο του παιδιού και χάθηκε μέσα στην νύκτα.
Φτάνοντας στο λιμάνι ώστε να επιβιβαστεί την σταματούν για έλεγχο οι Τούρκοι. Δουλειά τους ήταν να αφαιρούν χρυσό , ασήμι , χρήματα , εικόνες και ότι πολύτιμο έφεραν μαζί τους.
Η μορφή του Αγίου Φανουρίου είχε χαθεί εντελώς
Στον έλεγχο ο Τούρκος βρήκε την εικόνα κάτω από το ρούχο του παιδιού και θεώρησε ότι είχε αξία οπότε την τραβάει και την πετάει επάνω στην στοίβα με τα άλλα κατασχεθέντα αντικείμενα. Η γυναίκα λύγισε από αγάπη για τον Άγιο Φανούριο της και αντέδρασε άμεσα προτείνοντας με το χέρι της να δώσει το ένα και μοναδικό δακτυλίδι που φόραγε σε αντάλλαγμα για την μικρή εικόνα. Ο Τούρκος θεώρησε την ανταλλαγή εξαιρετικά καλή και αμέσως σκύβει να πιάσει την εικόνα του Αγίου Φανουρίου η οποία όμως τώρα είχε μετατραπεί σε ένα άσπρο , κενό ξύλο. Η μορφή του Αγίου Φανουρίου είχε χαθεί εντελώς μαζί και τα τάματα, και ο τούρκος σάστισε! «Εσείς φεύγετε και αφήνετε τόσο ωραία πράγματα και συ ζητάς να πάρεις ένα λευκό σανίδι. Έλα πάρε και μια πραγματική εικόνα μαζί με το σανίδι σου» , και της δίνει μια ακόμα εικόνα.
Επιβιβάστηκε στο καΐκι και αυτό τους έφερε στα Πάμφιλα της Μυτιλήνης ( λίγο πριν τη Θερμή ).
Πέρασαν δύο μήνες δύσκολοι , γεμάτοι αγωνία και ταλαιπωρία.
Η εικόνα επέστρεψε και ο Άγιος Φανούριος μαζί της
Καθώς τελείωναν οι δύο μήνες θαυματουργικά η εικόνα επέστρεψε και ο Άγιος Φανούριος μαζί της. Είναι αυτός ο υπέροχος Άγιος Φανούριος που μας κάνει συντροφιά ακόμα στα 2011. Μαζί φάνηκαν και τα τάματα της εικόνας.
Τα χρόνια κύλησαν , η γυναίκα γήρασε. Το μικρό τυχερό αγόρι από τις Κυδωνίες παντρεύτηκε την Κα Σάλτα Βασιλεία από την Θερμή της Λέσβου. Έφυγαν για την Νότιο Αφρική και έκαμαν μεγάλη περιουσία.
Αργότερα ο σύζυγος εκοιμήθηκε και η Κα Βασιλεία χωρίς να έχει αποκτήσει παιδιά αφιερώθηκε στις ενάρετες πράξεις και στα φιλανθρωπικά έργα και στην εκκλησία.
Γνωρίστηκε με τον ιερέα Ερμεία Καραπαναγιώτη , εφημέριο του Ιερού Ναού Αγίου Νεομάρτυρα Γεωργίου του Χιοπολίτου στις Νέες Κυδωνίες της Λέσβου ,που υψώνεται σήμερα απέναντι από τις παλιές Κυδωνίες ( Αϊβαλί ).
Συμφωνήθηκε η μεν Βασιλεία Σάλτα να δωρίσει την Θαυματουργή Εικόνα του Αγίου Φανουρίου και ο ιερεύς να φροντίσει για την ανέγερση Νέου Ιερού Ναού, αντί του παλαιού Ναυδρίου που υπήρχε έξω κοντά στο σπίτι της πεθεράς της στα 1922. Έτσι και έγινε.
Σήμερα με την βοήθεια του Αγίου κτίστηκε ο περικαλλής ναός του Αγίου Φανουρίου και μεταφέρθηκε η παλαιά εικόνα Του μαζί με τα τάματα. Η Αφιέρωση έγινε το 2002. Το μέρος λέγεται Ξαμπελιά Νέων Κυδωνιών Λέσβου.
Όσοι περνάτε για να πάτε στο μοναστήρι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Μανταμάδου θα βρείτε την εκκλησία στο δεξί σας χέρι στην ανηφόρα και στα 6 χιλιομ από την διασταύρωση της Θερμής. Επάνω στον δρόμο υπάρχει και πινακίδα για να ανέβει κάποιος εύκολα στο χωριό των Νέων Κυδωνιών ( 2 χιλιόμετρα από τον κεντρικό δρόμο).Εκεί θα βρείτε και την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Φανουρίου , εντός του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Χιοπολίτου.
Η εκκλησία του Αγίου Φανουρίου έχει κτιστεί σε αμφιθεατρικό σημείο με μοναδική θέα που βλέπει προς την υποδουλωμένη Κυδωνία.
Η παλαιά θαυματουργή εικόνα δηλώνει αμέσως την παλαιότητας της που πάει πολύ πριν το 1922.Τα θαύματα που έκαναν ξακουστή την εικόνα στην Μικρά Ασία εξακολουθούν να γίνονται και στην Μυτιλήνη.
Ακόμα και η νεώτερη εικόνα που υπάρχει στον ναό του Αγίου Φανουρίου επάνω στον δρόμο επιτελεί και αυτή θαύματα καθώς δείχνουν τα Τάματα που υπάρχουν και σε αυτήν.
Η μικρή αυτή εκκλησία με το που μπαίνεις μέσα σε αγκαλιάζει με ένα ιδιαίτερο και δυνατό συναίσθημα. Η κληρονομιά της έχει έρθει από τα Ιερά χώματα απέναντι.
Φορτισμένη με ενεργειακό δυναμικό πόνου και δυστυχίας, για τους χιλιάδες Αϊβαλιώτες που χάθηκαν κάτω από το λυπημένο βλέμμα του Αγίου.
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Γρηγόριος, Μητροπολίτης Κυδωνιών (Αϊβαλί)
Σαν γνήσιοι…Έλληνες φροντίσαμε να τον ξεχάσουμε, και Αυτόν τον Μεγάλο Μάρτυρα. Το γεγονός ότι χιλιάδες οικογένειες σώθηκαν από τη σφαγή και έζησαν να κάνουν απογόνους, λίγο μετράει αν κρίνoυμε από τις Τιμές που του έχουν απονείμει.
30 Σεπτέμβρη 1922, και αφού ο Μητροπολίτης Κυδωνιών έχει σώσει 25.000 άτομα από την σφαγή περνώντας τα στην Λέσβο, θα βρεθεί στο λιμάνι μαζί με τον αρχιμ. Ευγένιο Λακαλιώτη, και ενώ αποχαιρετάει τους 21 ιερείς του, λίγα λεπτά πριν επιβιβαστούν στις βάρκες , Τούρκοι έρχονται και τους εμποδίζουν να μπουν στις βάρκες.
Τους παίρνουν όλους μαζι παρα-δίπλα και τους φυλακίζουν πίσω από το νοσοκομείο. Τους κτυπούν και βασανίζουν. Λίγες ήμερες αργότερα, στις 3 Οκτωβρίου 1922 το πρωί θα τους περάσουν μέσα από την πόλη για να τους δουν οι Τούρκοι. Τους βρίζουν και τους κτυπούν με πέτρες.
Τους σκίζουν ότι είχε μείνει απάνω τους. Απόλυτος εξευτελισμός. Το μεσημέρι, υστέρα από μερικές ώρες πεζοπορίας και μετά από άγριο ξυλοδαρμό ο ετοιμοθάνατος γέροντας, αντιμετώπισε το φρικτό θέαμα του σφαγιασμού των Ιερέων του, τους οποίους έναν, έναν εθανάτωναν μπροστά του και τον κάθε ένα με διαφορετικό τρόπο και τους τουφέκιζαν στο τέλος για σιγουριά.
Ελάχιστοι θα επιζήσουν για λίγο ακόμα σαν σκλάβοι. Για τον γέροντα Ιεράρχη είχαν οι σφαγείς ετοιμάσει λάκκο βαθύ για να τον θάψουν ζωντανό. Μόλις οι Τσέτες τον έρριψαν στον λάκκο, πριν προλάβουν να τον σκεπάσουν με το χώμα, εξέπνευσε αδεία Θεού Κυρίου. Εξοργίστηκε ο Αξιωματικός και ξέσπασε στους εκτελεστές στρατιώτες. Πόσο το ήθελε να τον σκεπάσει ενώ ζούσε, του το είπε άλλωστε στον δρόμο ότι τον αγαπά πολύ και θα τον θάψει ζωντανό.
agioritikovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου