Β.Σόιμπλε για Α.Σαμαρά: "Θα έχει το ίδιο τέλος με τον Γιώργο Παπανδρέου"

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έδειξε στον Αντώνη Σαμαρά ποιο θα είναι το μέλλον του: Αυτό του Γιώργου Παπανδρέου. Το έκανε παρομοιάζοντας την περίοδο του 2011 με το φιάσκο των Κανών,
όπου ο ΓΑΠ ήθελε δημοψήφισμα και έφυγε κακήν κακώς (όχι μόνο από τις Κάνες αλλά και από την εξουσία) με την τρέχουσα κατάσταση και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μέσα στα Χριστούγεννα.

Όπως δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών η εσωτερική πολιτική κατάσταση του σήμερα στην Ελλάδα δεν έχει απολύτως καμία διαφορά με αυτή του 2011, προφανώς απαντώντας στον Αντώνη Σαμαρά που προ ημερών δήλωσε ότι το 2014 δεν είναι το ίδιο με το 2012 ή και το 2010.

Εκείνο που πραγματικά ήθελε να πει ο κ. Σόιμπλε με τη φράση «αυτό που γίνεται τώρα το είχαμε ζήσει όταν διαπραγματευτήκαμε με τον Παπανδρέου το δημοψήφισμα», είναι πώς ο νυν πρωθυπουργός έχει απλά «τελειώσει». Ούτως ή άλλως οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ ήταν αυτοί που οδήγησαν την ελληνική κυβέρνηση σε εκλογές προκειμένου να διαπραγματευτούν με την επόμενη.

«Μας είχε ενημερώσει ο κ. Σαμαράς», σημείωσε ο κ. Σόιμπλε δείχνοντας ότι στην εποχή του μνημονίου πρώτα ερωτώνται οι Βρυξέλλες αν θα γίνουν εκλογές και αν εγκρίνουν ενημερώνεται και ο ελληνικός λαός.

Όσο για τον κ. Βενιζέλο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών τον εγκωμίασε τόσο πολύ που του έδωσε χαρακτηριστικά σύγχρονου «Εφιάλτη». Την περίοδο του 2011, όπως είπε ο κ. Σόιμπλε ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε πίσω στο δημοψήφισμα μετά από παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου, ενώ σήμερα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτός που ζήτησε επίσπευση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας για να διασωθεί πολιτικά ο ίδιος.

Το αντάλλαγμα ήταν να δεχθεί τον Σταύρο Δήμα για υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, του οποίου η επιλογή, όπως φαίνεται δεν αποσκοπεί στην εκλογή, αλλά στη συσπείρωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας την ΝΔ εν’ όψει των εκλογών που έρχονται.

Ο Α. Σαμαράς επιχειρεί να κάνει μία ηρωική έξοδο με το μικρότερο δυνατό κόστος (σ.σ. λέμε τώρα) και ήθελε να έχει μαζί του και τους «Καραμανλικούς» προκειμένου να μην καταρρεύσει πλήρως το κόμμα. Σε αυτό αποσκοπούσαν τα ραντεβού με τον Κώστα Καραμανλή και η επιλογή του Σταύρου Δήμα.

Το αν θα το πετύχει είναι αλλού παπά ευαγγέλιο. Όπως δείχνει η κατάσταση η κυβέρνηση οδεύει προς μία Χριστουγεννιάτικη συντριβή όσον αφορά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όλοι πλέον συζητούν τις πιθανές ημερομηνίες των εθνικών εκλογών. Θα είναι μία από τις δύο πρώτες Κυριακές του Φεβρουαρίου.

Αυτό φαίνεται κυρίως από τη στάση που κρατούν οι ανεξάρτητοι βουλευτές. Η κυβέρνηση χάνει ακόμη και αυτούς που θεωρούσε δεδομένους, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον χθεσινό απολογισμό στάσεων και δηλώσεων την περίπτωση της Κατερίνας Μάρκου.

Η κ. Μάρκου ενώ ψήφισε τον προϋπολογισμό και η κυβέρνηση την ενέταξε στα «Ναι» και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δήλωσε το βράδυ χθες πώς θα ψήφιζε μία πολιτική επιλογή αλλά όχι μία κομματική όπως αυτή του Σταύρου Δήμα.

Άρα, η κυβέρνηση μετράει άλλο ένα «Όχι» και όλα δείχνουν πώς η 180 είναι άπιαστο όνειρο.

Ο Στουρνάρας δεν θέλει να πληρώσει ΕΝΦΙΑ

Εξαίρεση από τον ΕΝΦΙΑ για τα ακίνητα της Τράπεζας της Ελλάδας ζητάει ο Γιάννης Στουρνάρας με επιστολή του προς τον υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη.

Ο Γιάννης Στουρνάρας, που επί των ημερών του καθιερώθηκε ο ΕΝΦΙΑ, ζητάει απαλλαγή από αυτόν το φόρο για τα ακίνητα της Τράπεζας της Ελλάδας.

Μάλιστα, σύμφωνα με το Capital, έστειλε και σχετική επιστολή προς τον Γ. Χαρδούβελη αιτιολογώντας ως εξής το αίτημα του:

- Η Τράπεζα της Ελλάδας πάντα εξαιρείται από τη φορολόγηση των ακινήτων

- Η Τράπεζα της Ελλάδας αποτελεί φορέα δημόσιου συμφέροντος

- Πολλά από τα κτίρια της Τράπεζας της Ελλάδας είναι ιστορικής σημασίας

Γούστο θα έχει πάντως να απαντήσει ο Χαρδούβελης στον Στουρνάρα επαναλαμβάνοντας την ατάκα του πως ''ο ΕΝΦΙΑ δεν ήταν δικό μου δημιούργημα!''

Πηγή: capital

Το πρώτο εντυπωσιακό βίντεο των βολών του όπλου υποστήριξης Πεζικού BMP-1/ZU-23-2

To πρώτο βίντεο από τις δοκιμές αποδοχής του συνδυασμού ZU-23-2 επί ΤΟΜΑ BMP-1 που πραγματοποιηθήκαν με απόλυτη επιτυχία στην 96 ΑΔΤΕ στη νήσο Χίο δόθηκε πριν λίγο στην δημοσιότητα


Η μετασκευή αφορά την αφαίρεση του πύργου με το πυροβόλο των 2A28 των 73 χλστ. και την τοποθέτηση ανοικτής κατασκευής με το δίδυμο πυροβόλο των 23 χλστ. ZSU-23-2.

Την πρώτη μετασκευή των συγκεκριμένων ΤΟΜΑ είχε παρουσιάσει το 308 ΠΕΒ τον Νοέμβριο του 2013 σε συνδυασμό με την παρουσίαση και μετασκευασμένων Μ 113 Α1 τα οποία έφεραν τόσο το ZSU-23-2 όσο και το πυροβόλο M-61A1 Vulcan των 20 χλστ.

Ο συνδυασμός Μ113Α1 και ZSU-23-2 δεν προκρίθηκε για ευνόητους λόγους αλλά αντίθετα αυτός του BMP-1 κρίθηκε ως ικανοποιητικός για την έναρξη δοκιμών αποδοχής. Από τη μετασκευή γίνονται διακριτά τα πλαϊνά ασπίδια στις θέσεις των πυροβολητών για να προστατευθούν από πυρά ελαφρών όπλων και θραύσματα, αλλά σαφώς η προστασία του προσωπικού από το οπίσθιο τόξο αλλά και γενικότερα είναι ανεπαρκής σε ρεαλιστικές συνθήκες μάχης.



Πρακτικά δημιουργήθηκε ένα όπλο υποστήριξης Πεζικού, το οποίο δυστυχώς απουσιάζει παντελώς από το ελληνικό οπλοστάσιο και σαφώς είναι θετική η εξέλιξη, αλλά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που επρόκειτο να κάνει αυτή την δουλειά, το ΤΟΜΑ BMP-3HEL, τις αποστολές του οποίου προσπαθεί να υποκαταστήσει έστω μερικώς. Πάντως ο συγκερασμός των δύο συστημάτων θα επιφέρει σημαντική αύξηση της ισχύς πυρός στα νησιά χωρίς επιπλέον κόστος λόγω εκμετάλλευσης υπαρχόντων μέσων, ανταλλακτικών και πυρομαχικών.

Η έλλειψη ενός ισχυρού διαμετρήματος υποστήριξης των επιχειρήσεων Πεζικού στον ΕΣ έχει γίνει αντιληπτή από την ηγεσία του ΓΕΣ η οποία και ορθώς επιχειρεί να το αντιμετωπίσει εκ των εν όντων δεδομένων των γνωστών οικονομικών συνθηκών.

Η ανάγκη παρόμοιων διαμετρημάτων για υποστήριξη του Πεζικού έχει φανεί με τον καλύτερο τρόπο στον πόλεμο της Συρίας όπου μετασκευές πυροβόλων και πιο ειδικά των ZSU-23-2 σε κάθε είδους οχημάτων έχουν αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις μάχες κυρίως σε αστικό περιβάλλον.

Λύσεις όπως αυτή εγγυώνται μια αποτελεσματική παροχή πυρών υποστήριξης τόσο με ισχύ πυρός όσο και σε ρυθμό εκπεμπόμενων πυρών σε αποστάσεις μέχρι και 2,5 χλμ

Τέτοια όπλα είναι περισσότερο ευέλικτα από τα πυρά αρμάτων μάχης εξασφαλίζοντας πυκνή κάλυψη που άλλα μικτότερα διαμετρήματα όπως για παράδειγμα των 7,62 ή των 12,7 χλστ. φυσικά και αδυνατούν να δώσουν.

Εάν θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα της προστασίας του προσωπικού με κάποιο πύργο ελληνικής κατασκευής αλλά και αύξησης του διαμετρήματος στα 30 χλστ. καθώς υπάρχουν δυνατότητες στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, τότε θα μπορούσαμε να δούμε μια ενυπωσιακή αύξηση πυρός για τις Μ/Κ μονάδες του Πεζικού.

Να σημειώσουμε πάντας ότι παρά την προσπάθεια που καταβλήθηκε για να υπάρξει αύξηση της προστασίας το προσωπικού με την τοποθέτηηση πλαϊνών μεταλλικών πλακών, εν τούτοις αυτοί παραμένουν εκτεθειμένοι, ειδικά σε βολές από μπροστά και από θραύσματα βλήματα πυροβολικού που εκρήγνυνται από επάνω.

«Καταστροφικό το νομοσχέδιο για τα δάση»

Κατατέθηκε την Τρίτη, στην επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής το σχέδιο νόμου «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα - Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες...
διατάξεις», από το Υπουργείο Περιβάλλοντος.


Το σχέδιο νόμου προβλέπει, μεταξύ άλλων, μεταφορά συντελεστή δόμησης από απαλλοτριωμένα ακίνητα, οριζόντια μείωση των εισφορών σε γη και χρήμα για όσα ακίνητα εντάσσονται στο σχέδιο πόλης, αύξηση των δόσεων, καθώς και δυνατότητα μεταβίβασης του ακινήτου, ακόμα και αν δεν έχουν εξοφληθεί στο σύνολο τους οι υποχρεώσεις εισφοράς σε χρήμα.

«Ανασφάλεια δικαίου, συνεχείς αλλαγές της ήδη περιπλεγμένης δασικής νομοθεσίας, συνεχείς νομιμοποιήσεις καταπατήσεων και καταστροφή οικολογικά πολύτιμης δασικής γης» είναι, σύμφωνα με τη WWF η σύνοψη του σχεδίου νόμου που κατέθεσε το ΥΠΕΚΑ στη Βουλή.

«Νομιμοποίηση καταπατημένων εκτάσεων, άρση του αναδασωτέου χαρακτήρα καμένων εκτάσεων εντός πενταετίας, fast track αποχαρακτηρισμοί δασικών εκτάσεων και ένταξή τους στον χωροταξικό σχεδιασμό, δασικοί χάρτες άνευ νοήματος, καθώς θα βρίσκονται πλέον υπό διαρκή αναδιαμόρφωση», αναφέρει χαρακτηριστικά η Θεοδότα Νάντσου, επικεφαλής πολιτικής του WWF Ελλάς.

«Στο πλυντήριο της κρίσης και με το πρόσχημα της ανάπτυξης, το υπουργείο που είναι στα χαρτιά ταγμένο στην προστασία της κοινής μας φυσικής κληρονομιάς αναπαράγει το μοντέλο που βούλιαξε τη χώρα: φωτογραφικές τακτοποιήσεις συγκεκριμένων συμφερόντων, περίπλοκη νομοθέτηση, αλλεπάλληλες τακτοποιήσεις καταπατήσεων, αδιαφάνεια, ακατανόητες ρυθμίσεις. Και στο βάθος ο δασικός πλούτος της χώρας που ποτέ δεν βρέθηκε αντιμέτωπος με τέτοια σαρωτική απώλεια θεσμικού πλαισίου προστασίας. Αλήθεια, τελικά ποιον βολεύει ένα ακατανόητο, διάτρητο, συνεχώς τροποποιούμενο και νομικά επισφαλές θεσμικό πλαίσιο που δεν εξασφαλίζει ούτε την ασφάλεια μιας επένδυσης αλλά ούτε και την προστασία του περιβάλλοντος;», επισημαίνει.

«Με το σχέδιο νόμου που έρχεται τέσσερις μόλις μήνες μετά την ψήφιση του επίσης δασοκτόνου νόμου 4280/2014 για την ιδιωτική πολεοδόμηση (και) δασικής γης, Κυβέρνηση και ΥΠΕΚΑ, επί υπουργίας Γιάννη Μανιάτη και Νίκου Ταγαρά, συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο, καθώς:

Διευκολύνονται οι αποχαρακτηρισμοί δασών και δασικών εκτάσεων, και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, βάσει αδημοσίευτων εγγράφων που κατά την ημερομηνία σύνταξής τους είχαν μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα.

Καταργείται η υποχρέωση αναδάσωσης καμένου, ή άλλως κατεστραμμένου δάσους και δασικής έκτασης, αν μέσα σε μία πενταετία «αποδεικνύεται το ανέφικτον της πραγματοποιήσεως της αναδασώσεως»: δίνεται, έτσι, κίνητρο για καταπάτηση, οικοδόμηση, επανειλημμένους εμπρησμούς, εκχέρσωση και εκτεταμένες επεμβάσεις σε κατεστραμμένα δάση και δασικές εκτάσεις, καθώς τότε διευκολύνεται η απόδειξη αυτή.

Νομιμοποιούνται πρόσφατες (μέχρι το 2007) παράνομες εκχερσώσεις φρυγανικών και άλλων δασικών εκτάσεων, έναντι ενός ανταλλάγματος που το ΥΠΕΚΑ επέλεξε να ονομάσει «περιβαλλοντικό ισοζύγιο».
Νομιμοποιούνται και αυθαίρετες εγκαταστάσεις κέντρων περιβαλλοντικής ενημέρωσης, ναοί, και «εγκαταστάσεις πολιτιστικού χαρακτήρα» (γιατί όχι, ακόμα και κέντρα διασκέδασης).

Επιτρέπεται σαρωτικά και δίχως τις ελάχιστες προστατευτικές εγγυήσεις, η επέκταση λατομείων ακόμα και σε αναδασωτέες εκτάσεις, σε περιφέρειες όπου εκτελούνται μεγάλα έργα και δεν έχουν καθοριστεί λατομικές ζώνες.

Αποχαρακτηρίζεται οριστικά και διευκολύνεται η παραχώρηση της κυριότητας εκτάσεων που απώλεσαν τον δασικό τους χαρακτήρα πριν το 1975, με υποτυπωδώς νομιμοφανείς διαδικασίες, ακόμα και αν είναι δυνατή η αναδάσωσή τους.

Καταργείται στην ουσία η ιδιότητα και ο ρόλος των δασικών χαρτών ως μέσου προστασίας και οριστικής αποτύπωσης της δασικής γης, καθώς επιτρέπεται η αναμόρφωση του δασικού χάρτη «με τη διαγραφή εκτάσεων, οι οποίες συνεπεία πράξεων αρμοδίων οργάνων δεν υπάγονται ή θα πάψουν να υπάγονται στη δασική νομοθεσία και των εκτάσεων που εσφαλμένα αποτυπώθηκαν και συμπεριλήφθηκαν σε αυτόν κατά την κατάρτισή του», καταλήγει η κα Νάντσου.

Το ΣΤΟΥΡΝΑΡΙ Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ TOY ROTHSCHILD που κατεχει TO...94% των μετοχών

ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΝΦΙΑ Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΛΕΟΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΑΝΗΚΕΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΣΤΟΝ ROTHSCHILD..... ΣΥΝΤΟΜΑ ΕΡΧΟΝΤΕ ΚΡΕΜΑΛΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΥ ΘΑ ΚΡΥΦΤΕΙΤΕ!

Το μυστικό των ανθεκτικών μετάλλων της αρχαίας Σπάρτης

Το έτος 1961 ο Αμερικανός πυρηνικός φυσικός και καθηγητής μεταλλουργίας δρ. Λάιλ Μπόρστ επισκέφθηκε την Σπάρτη επηρεασμένος από την ανδρεία των αρχαίων Σπαρτιατών αλλά και για
να μελετήσει τα όπλα που χρησιμοποιούσε αυτός ο πολεμικός λαός της αρχαίας Ελλάδας.

Ζήτησε λοιπόν από τους εκεί αρχαιολόγους να δει δείγματα οβολών από το Ηραίον ( ναό – θησαυροφυλάκιο της αρχαίας Σπάρτης) του 670 π.χ και αφού τα ανέλυσε απεφάνθη πως οι Σπαρτιάτες δεν είχαν απλώς σίδερο αλλά ατσάλι!!! Δηλαδή ένα κράμα σιδήρου και άνθρακα με περιεκτικότητα σε άνθρακα μεταξύ 0,2 και 0,8%.

Κατά την δήλωση του, αυτό ισοδυναμούσε με την κατοχή ατομικής βόμβας για τα μέτρα της εποχή. Αυτό εξηγεί επιστημονικά, πέρα από την αποδεδειγμένη ανδρεία που υπέδειξαν ο Λεωνίδας και οι 300 Σπαρτιάτες του στη μάχη των Θερμοπυλών και πέρα από την επιλογή του τέλειου στρατηγικού σημείου της μάχης, το πώς 300 άνδρες αποδεκάτισαν έναν στρατό Περσών, Μήδων και Σακών που αριθμούσαν τις 50.000 πάνοπλων αδρών, συμπεριλαμβανομένων και των πλέων επίλεκτων ταγμάτων των Περσών των αθανάτων, πριν πέσουν όλοι από τα βέλη των τοξοτών μετά απ΄ την προδοσία του Εφιάλτη.

Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται (και μέσα από την επιστήμη) το πόσο προηγμένη τεχνολογία διέθεταν οι αρχαίοι Έλληνες. Φανταστείτε τώρα με πόση ευκολία μπορούσαν τα ατσάλινα ξίφη των Σπαρτιατών να διαπεράσουν τις χάλκινες και σιδερένιες πανοπλίες των Περσών και ακόμα πόσο φόβο θα προκάλεσε στους Πέρσες το γεγονός πως στα δικά ξίφη τους οι Σπαρτιάτικές πανοπλίες έμεναν ανεπηρέαστες.

Το χρονικό της σκευωρίας κατά της τρίτης πολιτικής δύναμης της Χώρας

Υπό το βάρος των νέων αποκαλύψεων για απευθείας τηλεφωνήματα του Αντώνη Σαμαρά προς ανώτατο δικαστικό, στα οποία διατάσσει την προσωρινή κράτηση των Συναγωνιστών Βουλευτών, Γερμενή και Ηλιόπουλου, θεωρείται αναγκαία μία αναδημοσίευση του χρονικού της σκευωρίας που οδήγησε τον Αρχηγό της Χρυσής Αυγής, Βουλευτές και στελέχη του Λαϊκού Συνδέσμου στην φυλακή, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο.
Σας παρουσιάζουμε καταρχάς το βίντεο με την απευθείας διαταγή του Σαμαρά προς τον «Παναθηναϊκάκια» Ντογιάκο, προσμένοντας μία επέμβαση της πραγματικά Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, η οποία δεν δεσμεύεται από την παράγκα του Μπάμπη:

Μετά από συντονισμένη επίθεση σε διαδικτυακά κανάλια φιλικά προσκείμενα προς την Χρυσή Αυγή οι προστατευόμενοι παρακρατικοί της χούντας Βενιζέλου - Σαμαρά σε συνεργασία με την πλατφόρμα youtube κατάφεραν και εξαφάνισαν προς το παρόν αρκετά βίντεο από συνεντεύξεις βουλευτών και πολιτικών δράσεων του Λαϊκού Συνδέσμου.
Μέσα στα εκατοντάδες βίντεο που κατέβηκαν εν μια νυκτί χωρίς καμία προειδοποίηση υπήρχε και το οπτικοακουστικό υλικό που ξεσκεπάζει την σκευωρία κατά της Χρυσής Αυγής.
Δυστυχώς όμως για τους σκευωρούς τα βίντεο αυτά υπάρχουν διάσπαρτα σε πολλούς άλλους λογαριασμούς και σας τα παρουσιάζουμε ξανά σε ένα σύντομο ιστορικό της σκευωρίας.
Όλα άρχισαν στις 28 Σεπτεμβρίου του 2013 με την παράνομη σύλληψη του Αρχηγού μας, Νικόλαου Μιχαλολιάκου, και των Συναγωνιστών Βουλευτών Χρήστου Παππά, Ιωάννη Λαγού, Ηλία Κασιδιάρη, Ηλία Παναγιώταρου και Νικόλαου Μίχου. Οι Συναγωνιστές συνελήφθησαν παρανόμως, με «νομικές ακροβασίες» και κατ’ εντολή των ξένων, όπως έχει παραδεχτεί ο διευθυντής της εφημερίδας Δημήτρης Μητρόπουλος και οδηγήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες ενώπιον του ανακριτή, λίγες μέρες μετά.
Το αποτέλεσμα της ανακρίσεως ήταν ότι ενώ στην αρχή αφέθηκαν ελεύθεροι οι Συναγωνιστές, στη συνέχεια προφυλακίστηκε ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Χρήστος Παππάς. Όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος ο Σαμαράς σε συνέντευξη του στον Πρετεντέρη "Μπορούσα να κάνω ένα τηλέφωνο και να πω παρακαλώ πείτε τους να τους κρατήσουνε; Είδατε ότι δεν συνέβη αυτό τουλάχιστον στην αρχή... ".
Η γελοία δικαιολογία προκειμένου να αποφασιστεί η προφυλάκιση του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Νικόλαου Μιχαλολιάκου, ήταν κάποιες κλήσεις που φέρεται να έγιναν μεταξύ δύο τηλεφώνων, ενός κατηγορούμενου και του τηλεφωνικού κέντρου της Χρυσής Αυγής, το οποίο αποδίδεται στον Αρχηγό της Χρυσής Αυγής. Όμως, όπως αποδεικνύεται από επίσημα έγγραφα, την ώρα που υποτίθεται ότι έγιναν αυτές οι κλήσεις, εντός του κτιρίου της Κεντρικής Διοικήσεως στην Λ. Μεσογείων βρισκόντουσαν αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες διεξήγαγαν έρευνα και μπορούν να βεβαιώσουν ότι τις επίμαχες ώρες ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος δεν βρισκόταν εντός του κτηρίου.
Συγκεκριμένα: Τα 13 επίμαχα τηλεφωνήματα μεταξύ των Γραφείων της Χρυσής Αυγής στην Μεσογείων και του Γεωργίου Πατέλη, τα οποία υποτίθεται ότι ενοχοποιούν τον Γ.Γ. της Χρυσής Αυγής, έλαβαν χώρα από τις 10:13 έως τις 12:37 της 18/9/2013. Όπως φαίνεται από το σχετικό έγγραφο, πρόκειται στην πλειοψηφία τους για κλήσεις ολίγων δευτερολέπτων ή αναπάντητες.

Από τις εννιά παρά τέταρτο τουλάχιστον της ίδιας μέρας, δηλαδή πάνω από μιάμιση ώρα πριν τα υποτιθέμενα ενοχοποιητικά τηλεφωνήματα, στο κτίριο της οδού Μεσογείων βρίσκονταν δυνάμεις των ΜΑΤ, καθώς και άνδρες της κρατικής Ασφάλειας οι οποίοι έλεγχαν τους εισερχομένους ζητώντας ακόμη και από βουλευτές να επιδείξουν δελτίο αστυνομικής ταυτότητος. Κανείς τους δεν είδε τον κ. Μιχαλολιάκο να εισέρχεται του κτιρίου. Αλλά όχι μόνον αυτό.
Ο λόγος της παρουσίας των δυνάμεων αυτών ήταν ότι την ίδια ώρα πραγματοποιούνταν στα γραφεία του κόμματος εισαγγελική έρευνα παρουσία Αστυνομικών και αντιεισαγγελέως και κατά την οποία όπως προκύπτει από το σχετικό έγγραφο, ουδέν ανευρέθη. Οι δε δυνάμεις της Ασφαλείας αποχώρησαν κατά τη μία παρά τέταρτο ενώ ακολούθησαν και δηλώσεις εκ μέρους της Χρυσής Αυγής ενώπιον των δεκάδων δημοσιογράφων που είχαν παραταχθεί γύρω από τα γραφεία.

Κανείς τους άραγε, Αστυνομικοί, Δικαστικοί, άνδρες της κρατικής Ασφαλείας, Δημοσιογράφοι, δεν είδαν τον γνωστό σε όλους φυσιογνωμικά Νίκο Μιχαλολιάκο να εισέρχεται ή να εξέρχεται του κτιρίου; Ούτε καν οι πραγματοποιούντες τον επιτόπιο έλεγχο; Εάν ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής βρισκόταν στο κτίριο, εύκολα θα διαπίστωνε ο κ. Αντιεισαγγελεύς την παρουσία του. Μήπως θα μας πουν ότι ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής διαθέτει υπερφυσικές δυνάμεις οι οποίες του επιτρέπουν να καθίσταται αόρατος από τους κοινούς θνητούς;
Η απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισης του Συναγωνιστή Χρήστου Παππά δείχνει επακριβώς τον πολιτικό χαρακτήρα της διώξεως εναντίον της Χρυσής Αυγής. Συγκεκριμένα στο σκεπτικό της εν λόγω απόρριψης δεν αναφέρονται κάποια εγκλήματα ή έστω κάποιες ενδείξεις ενοχής του Συναγωνιστή Παππά, αλλά παρατίθενται βιβλία! Συγκεκριμένα το σκεπτικό γράφει:
«Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι α) επί του βιβλίου με τον τίτλο «ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ», υπάρχει ιδιόχειρη αφιέρωση του δικτάτορα Στυλιανού Παττακού, με τη φράση «Εις τον ευγενή ευπατρίδη» και ημερομηνία «22 Ιανουαρίου 2007», β) επί του βιβλίου με τον τίτλο «21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 ΔΙΑΤΙ; ΠΟΙΟΙ; ΠΩΣ;» υπάρχει ιδιόχειρη αφιέρωση του ανωτέρω (Στυλιανού Παττακού) με τη φράση «Τιμής Ένεκεν» και ημερομηνία «8 Μαίου 2006», γ)επί του βιβλίου με τον τίτλο «Οδοιπορικό ενός Στρατιώτου 90 ετών» υπάρχει αφιέρωση του ανωτέρω (Στυλιανού Παττακού) , με τη φράση «Τιμής Ένεκεν» και ημερομηνία «Πάσχα 19 Απριλίου 2009», δ) επί του βιβλίου με τον τίτλο «Δυστυχώς Ενικήσαμεν…» , υπάρχει ιδιόχειρη αφιέρωση του ανωτέρω (Στυλιανού Παττακού) με τη φράση «εις τον αξιότιμον φίλον μου» και ημερομηνία «8 Αυγούστου 2005» , ε) επί του βιβλίου με τον τίτλο «Γενναίοι ως Έλληνες», υπάρχει ιδιόχειρη αφιέρωση του ανωτέρω (Στυλιανού Παττακού), με τη φράση «Εις τον ευγενή Ευπατρίδη» και ημερομηνία «9 Σεπτεμβρίου 2009» και στ) επί του βιβλίου με τον τίτλο «Η Ιδεολογία της 21ης Απριλίου» υπάρχει ομοίως αφιέρωση του ιδίου ως άνω δικτάτορα (Στυλιανού Παττακού) με την ίδια φράση («Εις τον ευγενή Ευπατρίδη») και ημερομηνία «ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ 2008».
Βεβαίως οι εγκάθετοι που συνέγραψαν το εν λόγω αίσχος δεν έχουν κάποιο πειστικό σχόλιο γιατί κυκλοφορεί ελεύθερος ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης, παρότι έχει και αυτός βιβλίο με ιδιόχειρη υπογραφή του Στυλιανού Παττακού…

Όσον αφορά τον Συναγωνιστή Ιωάννη Λαγό υπάρχει ευθεία παραδοχή σε δικαστικό έγγραφο ότι δεν γνώριζε τίποτε για το τραγικό περιστατικό στο Κερατσίνι. Όμως παρόλα αυτά εμπλέκεται διότι «λόγω της ιδιότητας του ως περιφερειάρχη». Συγκεκριμένα στο έγγραφο αναφέρεται ότι «Το γεγονός ότι ο αιτών κατηγορούμενος αγνοούσε την εγκληματική ενέργεια του Γιώργου Ρουπακιά...». Με απλά λόγια αυτό σημαίνει την άμεση παραδοχή πως ο βουλευτής Λαγός όχι μόνο δεν είχε σχεδιάσει αλλά ούτε καν γνώριζε την πρόθεση ή όχι για την δολοφονία του άτυχου νεαρού Φύσσα από τον Γιώργο Ρουπακιά. Είναι η πρώτη φορά που σε επίσημο δικαστικό έγγραφο γίνεται τέτοια παραδοχή.
Στην συνέχεια της όλης σκευωρίας προφυλακίστηκαν οι Συναγωνιστές Γερμενής και Ηλιόπουλος. Στην διάρκεια της «απολογίας» τους δεν ερωτήθηκαν για καμία εγκληματική ενέργεια, ενώ εν συνεχεία το απίστευτο «σκεπτικό» με το οποίο «δικαιολογούταν» η προφυλάκιση τους έγραφε ότι προφυλακίζονται επειδή δεν διαθέτουν μαντικές ιδιότητες. Συγκεκριμένα το κατάπτυστο, αυτό, δικαστικό έγγραφο ανέφερε ότι «ως Βουλευτής του κόμματος γνώριζε την επιδιωκόμενη διάπραξη αξιόποινων πράξεων από μέλη, στελέχη και οπαδούς».
Τον Απρίλιο του 2014, ήλθε στο φως της δημοσιότητας δήλωση του Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης και στενού συνεργάτη του Πρωθυπουργού Παναγιώτη Μπαλτάκου, ο οποίος παραδέχθηκε ότι η εντολή για την προφυλάκιση των Βουλευτών του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή δόθηκε από τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και ότι η σκευωρία στήθηκε από τον Υπουργό Δημοσίας Τάξεως Νικόλαο Δένδια, τον Υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου και την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη.
Ο Υπουργός της Δικαιοσύνης, μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, παραδέχθηκε ότι ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς τον πήρε τηλέφωνο πριν την απολογία του Προέδρου του κόμματός μας Νικόλαου Μιχαλολιάκου και εν συνεχεία ο Υπουργός τηλεφώνησε στην Προϊστάμενη των Ανακριτών Μαρία Τσάμη, η οποία του είπε ότι «δεν δένει η εγκληματική οργάνωση». Ο Υπουργός παρότι έχει παραδεχτεί το τηλεφώνημα, ουδέποτε αποκάλυψε πως την «έπεισε» να «δέσει» την υπόθεση.
Τον Μάιο του 2014 οι Ανακρίτριες που χειρίζονται την υπόθεση άσκησαν δίωξη για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και στα υπόλοιπα οκτώ (8) μέλη της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, ήτοι τους Αρτέμη Ματθαιόπουλο, Ελένη Ζαρούλια, Νικόλαο Κούζηλο, Μιχαήλ Αρβανίτη, Δημήτρη Κουκούτση, Πολύβιο Ζησιμόπουλο, Κωνσταντίνο Μπαρμπαρούση και Αντώνη Γρέγο. Με ένα κατάπτυστο δικαστικό λίβελλο που απεστάλη στην Βουλή απέδωσαν συλλογική ευθύνη σε ανθρώπους που ουδέποτε είχαν αναφερθεί στην δικογραφία. Το σκεπτικό πίσω από αυτό το έγγραφο ήταν ότι όποιος πολίτης παρακολουθεί ομιλίες μας και συμμετέχει σε εορταστικές μας εκδηλώσεις είναι «μέλος εγκληματικής οργάνωσης», πόσο μάλλον αυτοί που βγάζουν τις ομιλίες.
Με αυτό το αισχρό σκεπτικό σκέφτηκαν ότι θα μπορέσουν να τρομάξουν τον κόσμο και τους Χρυσαυγίτες, αλλά το μόνο που κατάφεραν είναι να βρουν έναν Ιούδα. Έναν Ιούδα, ο οποίος έλαβε την ανταμοιβή του, τα τριάκοντα αργύρια, και αφέθηκε ελεύθερος άνευ όρων. Από κει και μετά όλοι οι Συναγωνιστές που προσήλθαν στις ανακρίτριες έλαβαν είτε εξοντωτικούς περιοριστικούς όρους, είτε προφυλακίστηκαν.
Ο Συναγωνιστής Ν. Κούζηλος, προφυλακίστηκε, επειδή όπως του είπε ο Ντογιάκος «ας έμενες στα καράβια». Ο Συναγωνιστής Αρτέμης Ματθαιόπουλος προφυλακίστηκε μόνο και μόνο επειδή είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της Χρυσής Αυγής, ενώ ο Συναγωνιστής Ηλίας Κασιδιάρης επειδή «η νόμιμη καραμπίνα του πολέμησε στο Βιετνάμ».
Οι Συναγωνιστές Αντώνης Γρέγος και Μιχαήλ Αρβανίτης δεν μπορούν να μιλάνε εκτός κοινοβουλίου, αφού η γραφή τους και η ομιλία τους είναι «εγκλήματα», ενώ οι Συναγωνιστές Κουκούτσης, Ζαρούλια και Μίχος τέθηκαν σε κατ’ οίκον περιορισμό, παρότι δεν αναφέρονται πουθενά στην δικογραφία, παρά μόνο επειδή είναι βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Παρακάτω παραθέτουμε σχετικά βίντεο με καθεστωτικές ομολογίες:
16/09/2013 Ο Μάκης Βορίδης προαναγγέλλει την δίωξη κατά της Χρυσής Αυγής
Αντώνης Ρουπακιώτης: «Επιχειρήθηκε πολιτική διαχείριση σε δικαστικό πεδίο. Αμερικανοεβραϊκές και αμερικανοελληνικές οργανώσεις έρχονταν στην Ελλάδα και πίεζαν για τη Χρυσή Αυγή σαφώς έπαιξε ρόλο αυτό, σαφώς ο Πρωθυπουργός έπρεπε να τους πει κάτι».
Αντώνης Σαμαράς: «Μπορούσα να κάνω ένα τηλέφωνο και να πω παρακαλώ πείτε τους να τους κρατήσουνε; Είδατε ότι δεν συνέβη αυτό τουλάχιστον στην αρχή...»
Χαράλαμπος Αθανασίου: "Όσον αφορά αν επικοινώνησα, αν επικοινωνώ με τους προϊσταμένους των δικαστηρίων και την κα. Τσάμη. Βεβαίως και επικοινωνώ. Και δεν το αρνούμαι..."
Δένδιας: "Τα όπλα που βρέθηκαν ήταν νόμιμα με όλες τις προβλεπόμενες άδειες"
Ομολογία Τάκη Μπαλτάκου, πρώην Γενικού Γραμματέα κυβέρνησης Σαμαρά
Ο Αθανασίου ομολογεί τα τηλεφωνήματα σε τηλεοπτικό σταθμό
Ανώτερος δικαστικός ομολογεί: Είμαι ο "Παναθηναϊκάκιας"
Ιωάννης Μιχελάκης: «ο Σαμαράς τους έβαλε φυλακή».
Νικόλαος Δένδιας: «Kατέγραφε ποσοστά που άγγιζαν ή υπερέβαιναν το 15%... Όταν ξεκίνησε η ιστορία μετά την αποστολή των δικογραφιών η Χρυσή Αυγή άρχισε να έχει μία αποκλιμάκωση, όταν οι Έλληνες πολίτες καταλάβαιναν περί τίνος επρόκειτο, έπεσε καταρχήν στο 13%. Και εδώ που είναι Ευρωεκλογές, η Χρυσή Αυγή κατέγραψε κάτω από 10%...»
Νέα ομολογία Αθανασίου: Πήρα τηλέφωνο την προϊσταμένη Τσάμη!
Νομίζουν ότι με αυτές τις μεθοδεύσεις θα σταματήσουν την Χρυσή Αυγή: Ας γνωρίζουν ότι ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/to-chroniko-ths-skeuwrias#ixzz3LWUGhJNu

Βουλευτές με παρωπίδες και χωρίς συνείδηση: Υπερψηφίστηκε η άρση ασυλίας του Ηλία Κασιδιάρη

Δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει κάτι καλύτερο από τους «βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου» από το να κλείσουν τα μάτια στον ορυμαγδό των αποκαλύψεων και να τηρήσουν την «κομματική γραμμή». Την ίδια στιγμή που αποκαλυπτόταν ενώπιον του Κοινοβουλίου ότι ο ίδιος ο Σαμαράς, χρησιμοποιώντας χυδαίο υβρεολόγιο, διέταξε την προφυλάκιση Βουλευτών, οι βουλευτάδες αγρόν ηγόραζαν, αδιαφορώντας πλήρως για την ουσία, που δεν είναι άλλη από την κατάλυση του πολιτεύματος από μία συμμορία επίορκων και αρχομανών.
Συνολικά 219 βουλευτές επέλεξαν να αγνοήσουν τις αποδείξεις για την κατάλυση της δημοκρατίας και υπερψήφισαν την άρση της ασυλίας του Συναγωνιστή, παρότι στην ομιλία του συμπεριέλαβε ακλόνητα στοιχεία για την αθωότητά του.
Συνολικά 18 βουλευτές τάχθηκαν κατά της άρσης ασυλίας, μεταξύ των οποίων, οι Κ. Δαμοβολίτης, Μ. Χρυσοβελώνη, Γ. Δημαράς, Μ. Ουζουνίδης, Μ. Κόλλια-Τσαρουχά, Τ. Κουίκ, Π. Χαϊκάλης και Στ. Ξουλίδου ενώ ο Γ. Αβραμίδης δήλωσε «παρών».
Αυτό αποτελεί ακόμα μία ακλόνητη απόδειξη ότι η δημοκρατία πάσχει βαθύτατα σε αυτόν τον τόπο, την στιγμή που ελάχιστοι ήταν αυτοί που αντιλήφθηκαν την ουσία της υποθέσεως και μείνανε σε αυτήν, ακόμα και αν αυτό έγινε για τους δικούς τους λόγους.
Ας γνωρίζουν, όμως, οι εγκληματίες και όσοι υποθάλπτουν εγκληματίες ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ!
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΣΑΜΑΡΑ – ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/bouleutes-me-parwpides-kai-chwris-suneidhsh-uperpshfisthke-h-arsh-asulias-t#ixzz3LWTRvMuT

Η απόλυτη σιωπή του Μαξίμου και των ΜΜΕ της διαπλοκής ισοδυναμεί με δήλωση ενοχής από τον Σαμαρά. Το επίμαχο υλικό έχει ήδη αποσταλεί σε ειδικούς πραγματογνώμονες στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την πιστοποίηση της γνησιότητας και την ταυτοποίηση της φωνής του Σαμαρά. Εν συνεχεία θα γίνει κάθε νόμιμη ενέργεια και οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Ηλίας Κασιδιάρης Βουλευτής Αττικής Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή

Τον περασμένο Ιανουάριο ο υπουργός «Δικαιοσύνης» Αθανασίου προσπάθησε να καλύψει την γκάφα των ανακριτριών, οι οποίες με τις λανθασμένες ημερομηνίες αποκάλυψαν πως οι φυλακίσεις των Συναγωνιστών Παναγιώτη Ηλιόπουλου, Γεώργιου Γερμενή και του Μπούκουρα ήταν προαποφασισμένες.
Τότε μέσα στην ολομέλεια της βουλής ο Αθανασίου κάλυψε τις ανακρίτριες και τον εισαγγελέα Παναθηναϊκάκια  - Ντογιάκο λέγοντας ότι «τα λάθη έγιναν από λόγω κόπωσης» και η υπόθεση τελικά μπήκε στο αρχείο.
Σήμερα μέσα στην βουλή αποκαλύφθηκε για ακόμη μια φορά ότι υπήρχαν άνωθεν εντολές από τον Σαμαρά ώστε ο Παναθηναϊκάκιας Ντογιάκος σε συνεργασία με τις ανακρίτριες να προφυλακίσει τους βουλευτές. Ο Αθανασίου προφανώς γνώριζε τις εντολές που είχε δώσει ο Σαμαράς και κάλυψε τους επίορκους δικαστικούς χωρίς κανένα ενδοιασμό.Η ανακρίτρια Κλάπα είχε υπογράψει τις αποφάσεις προφυλάκισης των βουλευτών Γερμενή, Ηλιόπουλου και Μπούκουρα από τις 9 Ιανουαρίου, ενώ οι απολογίες ελήφθησαν στις 11 και 12 Ιανουαρίου. Δημοσιεύουμε τα σχετικά έγγραφα που αποτελούν νόμιμο αποδεικτικό υλικό και τεκμηριώνουν το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα στην σύγχρονη Ιστορία της χώρας μας. Η περίπτωση το έγκλημα να τελέστηκε "εκ παραδρομής" αποκλείεται, καθώς είναι αδύνατο να κάνεις το ίδιο λάθος δύο φορές το Σάββατο και τρίτη φορά την Κυριακή.

Καταθέσαμε μηνύσεις για παράβαση καθήκοντος στις ανακρίτριες Κλάπα και Δημητροπούλου, καθώς και στον εισαγγελέα Ντογιάκο. Οι δικαστικοί που θα αναλάβουν να διερευνήσουν αυτή την εθνική πλέον υπόθεση, ευελπιστούμε πως θα τιμήσουν τον όρκο τους και θα διαφυλάξουν το κύρος της Δικαιοσύνης, που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από επίορκους και υποχείρια της διεφθαρμένης και ανθελληνικής κυβέρνησης.
Δημοσιεύουμε εκτός από τα ντοκουμέντα της ντροπής με τις υπογραφές της Κλάπα (που στοιχειοθετούν το έγκλημα της παράβασης καθήκοντος) και ολόκληρο το κείμενο της μηνύσεως.















Οι φυλακίσεις των βουλευτών της Χρυσής Αυγής είναι παράνομες και όσο συνεχίζεται αυτή η συνταγματική εκτροπή τόσο πιο βάναυσα πλήτεται το Πολίτευμα.
Η Χρυσή Αυγή απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων όσο ψηλά και αν βρίσκονται και ευελπιστεί πως οι παράνομες πιέσεις της διεφθαρμένης κλίκας Σαμαρά δεν θα κάμψουν όλους τους Έλληνες δικαστές.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/sunenochos-o-athanasiou-sthn-paranomh-profulakish-twn-bouleutwn-ths-chrushs#ixzz3LWSJvdNL

Δήλωση Ηλία Κασιδιάρη για το ηχητικό ντοκουμέντο Σαμαρά

Η απόλυτη σιωπή του Μαξίμου και των ΜΜΕ της διαπλοκής ισοδυναμεί με δήλωση ενοχής από τον Σαμαρά.
Το επίμαχο υλικό έχει ήδη αποσταλεί σε ειδικούς πραγματογνώμονες στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την πιστοποίηση της γνησιότητας και την ταυτοποίηση της φωνής του Σαμαρά.
Εν συνεχεία θα γίνει κάθε νόμιμη ενέργεια και οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
Ηλίας Κασιδιάρης
Βουλευτής Αττικής
Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/dhlwsh-hlia-kasidiarh-gia-to-hchhtiko-ntokoumento-samara#ixzz3LWRsC8FU

Οι ψεύτες του τσίρκου... (Εξαιρετικό)

Οι ιμπρεσάριοι στα τσίρκο απανταχού της Γης, χρησιμοποιούν τους κλόουν για να αποσπάται η προσοχή του κοινού όταν, με βάση το πρόγραμμα, προετοιμάζεται η πίστα για το επόμενο νούμερο. Πρόκειται για τους κομπάρσους της υπόθεσης, αλλά η παράσταση που δίνουν είναι αναγκαία, προκειμένου να «δέσει» η πρωτοκαθεδρία των πρωταγωνιστών. Έτσι και η περίπτωση του Νίκου Ρωμανού, είναι μια παράσταση αναγκαία για να παραπλανηθεί η κοινή γνώμη απο την επερχόμενη λαίλαπα που ετοιμάζουν οι εθνοσωτήρες μας και θα αποτελέσει νομοτελειακά ταφόπλακα για κάθε κάτοικο της χώρας που ονομάζεται Ελλάδα, "χωρίς να κουνηθεί φύλλο"!...


Εξάλλου ο εμφανώς αβροδίαιτος βορειοπροαστιώτης… επαναστάτης, δεν είναι «όποιος κι όποιος». Μπορεί το (αριστοκρατικό) όνομα Ρωμανός να μην λέει τίποτα στους αμύητους περί των πάμπλουτων οικογενειών αυτού του τόπου. Το όνομα Νάσιουτζικ, όμως, το γνωρίζουν πολλοί. Πρόκειται, λοιπόν, για τον εγγονό του περιβόητου Αθανασίου Νάσιουτζικ. ...


Ο πάμπλουτος παππούς, στο κτήμα του οποίου γίνονταν οι πιο ονομαστές δεξιώσεις της αθηναϊκής πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, είχε δολοφονήσει στις 24 Σεπτεμβρίου 1984 τον λογοτέχνη Θανάση Διαμαντόπουλου, ο οποίος βρέθηκε νεκρός με 97 χτυπήματα από σφυρί στο κεφάλι. Η δολοφονία έμεινε γνωστή ως «Έγκλημα στο Κολωνάκι».!!...
Οι αλλεπάλληλες εφέσεις κράτησαν την υπόθεση στα δικαστήρια για σχεδόν δέκα χρόνια γράφοντας ιστορία στα δικαστικά χρονικά λόγω της σκληρής διαμάχη των δύο δικηγόρων, του Αλέξανδρου Λυκουρέζου για την οικογένεια Νάσιουτζικ και του Νίκου Κωνσταντόπουλου για την οικογένεια Διαμαντόπουλου. Κάποια στιγμή ο κατηγορούμενος κρίθηκε αθώος λόγω αμφιβολιών, αλλά έπειτα από παρέμβαση του εισαγγελέα ξανάγινε δίκη και τελικά κρίθηκε οριστικά ένοχος το 1993. ...

Η 51χρονη σήμερα κόρη του Παυλίνα Νάσιουτζικ, μητέρα του Νίκου Ρωμανού δηλώνει συγγραφέας και διδάκτωρ της Φιλοσοφίας ενώ έγραψε ένα συγκλονιστικό βιβλίο για το προσωπικό της δράμα και την περιπέτεια του πατέρα της, αφού προηγουμένως έγινε γνωστή με τα εύπεπτα μπεστ σέλερ «Μύκονος μπλουζ», «Κάψτε τα νυφικά» και «Mαμάδες Bορείων Προαστίων».......


Γόνοι της οικονομικής ολιγαρχίας λοιπόν οι "Αντιεξουσιαστές επαναστάτες"... Δεν αντέχονται πια οι θεατρίνοι κι οι υποκριτές ...

Ακούσαμε επίσης προχθές τη γιατρό του "ετοιμοθάνατου" Ρωμανού να μας λέει ότι ΔΕΝ μπορεί να δώσει με το ζόρι τροφή στον "επαναστάτη"...γιατί ο γιατρός δεν έχει δικαίωμα να δέσει έναν ασθενή που έχει σώας τα φρένας (!) και αναρωτιώμασταν αν ακούγαμε καλά.

Να ακουστεί τέτοια ηλιθιότητα...χωρίς να γελάσει κανείς...μόνο σε θεατρική παράσταση μπορεί να συμβεί κι αυτό σπάνια. Αν το έλεγε αυτό ένας γιατρός για το παιδί μου...θα έτρωγε μπουνιά πριν τελειώσει την πρόταση. Αλλά περιέργως...καμία αντίδραση από τους "τραγικούς" γονείς του "ετοιμοθάνατου" Ρωμανού. Και από χθες σπαράζει όλη η Ελλάδα..."Σώστε τον Ρωμανό!"

Φυσικά .. ΠΑΝΤΑ υπάρχει μία λογική εξήγηση...πίσω από μία παράλογη κατάσταση.

Διαβάζουμε στα ψιλά γράμματα ότι η γιατρός του Ρωμανού είναι η μάνα του "προλετάριου" Εκάλης Μπουρζούκου, του άλλου "επανατάτη" και ληστή που πιάστηκε μαζί με τον Ρωμανό.

Ο ένας πιο πλούσιος και πιο ρέμπελος από τον άλλον ...βαρέθηκαν τα βιντεοπαιχνίδια και βγήκαν στα βουνά για λίγη αδρεναλίνη... Η μαμά με τη Mercedes και τις υψηλές γνωριμίες θα "καθαρίσει" παλι...όπως είχε πει κάποτε ένας αστυνομικός σε δημοσιογράφο σχετικά με την "ασυλία" που χαίρουν αυτοί οι "επαναστάτες" που καταστρέφουν τις περιουσίες των άλλων. 214.000.000 κόστισε η "επανάσταση" για τον Αλέξη κι ένα πυρπολημένο τρένο. Ούτε μισό ευρώ καταστροφής δεν υπέστη το μεγάλο κεφάλαιο. Η τρομοκρατία άλλωστε στοχεύει πάντα στους πολίτες κι όχι στα λαμόγια που κυβερνούν.

Γι' αυτό εσύ που ετοιμάζεσαι να αυτοκτονήσεις...περίμενε! Τα Βόρεια Προάστια επαναστατούν και πάλι για λογαριασμό σου!!!

Κλέβουν τις τράπεζες που εσύ ανακεφαλαιοποιήσες, καίνε τα δικά σου αυτοκίνητα αλλά ποτέ τα δικά τους, καίνε τα Αστυν. Τμήματα και τα μαγαζιά που εσύ θα πληρώσεις... αλλά ποτέ το δικό τους σπίτι στην Εκάλη και όλα αυτά....για το καλό σου!

Τυχεράκια Έλληνα!...Μέχρι και οι πλούσιοι φοροφυγάδες της Εκάλης δουλεύουν για την επανάσταση...κι εσύ ανησυχείς για το μέλλον άσκοπα.

Ηρέμησε,κάτσε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου κι απόλαυσε επαναστατική ρητορική και θέατρο απ' τα λαμόγια της Εκάλης. "Ο Ρωμανός είναι η ενσάρκωση της αντίστασης" ...είπε η γιατρός μαμά ληστή και πάλι δεν γέλασε κανείς. Ούτε γιούχα, ούτε αβγά.

Έχει προγηθεί ο αντιεξουσιαστής Παπανδρέου, έπεται ο επαναστάτης Τσίπρας και η επανάσταση-παράσταση... συνεχίζεται κανονικά. Και εσύ λαέ βασανισμένε κάτσε και βάλτα με τον Αθανασίου για το δίκιο του Ρωμανού και όχι για τις διατάξεις του νόμου «περί καταχραστών του Δημοσίου» που έφερε και που με αυτόν ξεπλένει όποιον καταχράστηκε τα χρήματα σου όλα αυτά τα χρόνια...

Κάτσε και διαδήλωσε εναντίον του Αθανασίου για να μπορέσει ο καθαρόαιμος αντιεξουσιαστής να σπουδάσει... διοίκηση επιχειρήσεων και όχι για το ότι αποφυλακίζει με νόμο καταδικασμένους εμπόρους ναρκωτικών...

Για τις σκηνές κατοχής που εκτυλίσσονται 4 χρόνια τώρα στα σχολεία λαϊκών συνοικιών, όπου σύμφωνα με καταγγελίες σωματείων και φορέων, σημειώνονται λιποθυμίες μικρών μαθητών από ασιτία κανείς δεν διαδήλωσε, κανείς δεν έκαψε αυτοκίνητα, κανείς δεν ασχολήθηκε...

Οποιοσδήποτε διάβασε αυτήν την είδηση και συνεχίζει να έχει ένα έστω μικρό ίχνος ανθρωπιάς μέσα του, δεν μπορεί να μην σοκάρεται και να μην βράζει από οργή! Και όμως, στην Ελλάδα του 2014 δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση καθώς φρόντισαν επιμελώς τα ΜΜΕ για αυτό!

Τα ΜΜΕ αρχικά επιχειρούν την καθήλωση των πολιτών με την φτηνή συναισθηματολογία να λειτουργεί παθητικά για το δέκτη, ενώ ο εθισμός που δημιουργείται από την επανάληψη των ίδιων μηνυμάτων κάνει το δέκτη μαγεμένο δέσμιο της πληροφόρησης.

Έτσι ο άνθρωπος αρκείται στην ευκολία και αρνείται να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές με αποτέλεσμα να γίνει ένα άτομο χωρίς γνώμη, αξίες και ιδεολογικό προσανατολισμό.

Από όλα τα παραπάνω, αλλά και ανατρέχοντας σε σύγχρονα παραδείγματα της σύγχρονης λειτουργίας των ΜΜΕ (ηλεκτρονικών και μή), συνειδητοποιούμε, λοιπόν, ότι το πρώτο θύμα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η αλήθεια.

Και την αλήθεια οφείλουμε όλοι μας να υπερασπιστούμε με κάθε δυνατό τρόπο.


Το διαβάσαμε από το: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/12/blog-post_937.html#ixzz3LIkNsr3h

Η φοβερή, ανέκδοτη μαρτυρία της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Οι Μαυροθαλασσίτες του Γένους μας, όπως και όλος ο Ελληνισμός, ακολούθησαν ΟΣΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ λαός τη μαρτυρική Οδό του Κυρίου μας.
Ο Θεός στους "εκλεκτούς" του δεν επιφυλάσσει ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα σ' αυτή την ζωή...
Στα παλικάρια του επιφυλάσσει ό,τι και για τον Θεανθρώπινο εαυτό Του. Γολγοθά... και μετά Ανάσταση!
Καλή Ανάσταση, αδέρφια Μαυροθαλασσίτες!

Διαβάστε τα συγκλονιστικά αποσπάσματα από την εφημερίδα “Ποντιακή Γνώμη“. Πρωτογενείς μαρτυρίες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Η γενοκτονία των πανάρχαιων, γηγενών πληθυσμών από τους εχθρούς της ανθρωπότητας.
Η μαρτυρία που αποδεικνύει τον σχεδιασμό της φρίκης και δείχνει πως το ολοκαύτωμα αυτό δεν πρέπει να λησμονηθεί, ούτε όμως να μείνει ατιμώρητο. Αυτές οι κραυγές πόνου απαιτούν δικαίωση. Η λήθη είναι η μεγαλύτερη ύβρις, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από τα εγγόνια των μαρτύρων.
Οφείλουμε όλοι να θυμόμαστε. Οφείλουμε όλοι να τιμούμε, οφείλουμε όλοι να επιβάλλουμε στο Ελληνικό κράτος τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με δύο απλές απαιτήσεις:
- Αναγνώριση της γενοκτονίας των γηγενών του Πόντου από την ΕΕ και καθιέρωση ημέρας μνήμης
- Αποδοχή της “σύγχρονης” Τουρκίας των εγκλημάτων αυτών και έμπρακτη συγνώμμη.
Διαβάστε τις συγκλονιστικές μαρτυρίες:
Μνήμες του διωγμού και της προσφυγιάς
Μοναδική ανέκδοτη μαρτυρία του Θανάση Γ. Κακογιάννη από Αλάτσατα Ερυθραίας
Σεπτέμβριος 1987
στον Δημήτρη Κρασσά
Πάντα ξυπνούν οι βαθιά θαμμένες μα ολοζώντανες, φοβερές κι ανατριχιαστικές παιδικές θύμησες. Να, εκεί, που όσο περνούν τα χρόνια, γυρίζει ο νους πολλές φορές σε όλα εκείνα που έζησε κανείς και τα θυμάται ένα-ένα, με τα κύρια και καταλυτικά γεγονότα, χωρίς να τα ‘χει αμαυρώσει ο χρόνος, με τις εικόνες των ζωηρές και ανεξίτηλες, γεγονότα και εικόνες που σημάδεψαν τη ζωή των όσων τα έζησαν και τις είδαν. Ακόμα εκεί που διαβάζεις κείμενα για τη Μικρασία, εκεί που αναζητάς στον όποιο χάρτη δεις τα παράλια της Μικρασίας, τον τόπο που γεννήθηκες με τα νησιά μας απέναντι. Και σε κάθε πια επέτειο, ατόφιες μπροστά σου οι σκηνές, οι γιομάτες δέος και ανατριχίλα θανάτου, οι σκηνές του βασανισμού, του βιασμού και της ατίμωσης, βαθιά χαραγμένες και άσβεστες.
Η πονεμένη μορφή της χαροκαμένης μάνας, η ορφάνια, τα πονεμένα παιδικά πρόσωπα, είναι ό,τι απόμεινε από εκείνη την εποχή του διωγμού και μετά για πολλά κατοπινά χρόνια. Και μέσα σ’ αυτό το ζοφερό κύκλο του φονικού, της καταστροφής και του ξεριζωμού, άσβεστη και ζωντανή η απέραντη άφθαρτη μνήμη.
Το δίλημμα μετά την πρώτη προσφυγιά
Έτσι κι έγινε στη Μικρασία, στα ξακουστά ελληνικά παράλια της. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που άρχισε το 1914, άγγιξε από τις πρώτες του μέρες εκείνους τους τόπους. Κι οι πάτριοι εκείνοι τόποι με τη σφύζουσα ελληνική πνοή και πίστη άδειασαν. Ο αλλόθρησκος εχθρός σκόρπισε τους πληθυσμούς των Χριστιανών κατοίκων στην Ελλάδα. Προσφυγιά κάπου έξι χρόνια. Κι’ ύστερα ξαναγύρισμα στις Πατρίδες. Μύριοι κόποι να ξαναναστηθεί στους πατρογονικούς τόπους η ζωή.
Στα Αλάτσατα, μία μικρή κωμόπολη με 15.000 κατοίκους Έλληνες και ελάχιστους Τούρκους, που βρίσκεται στη χερσόνησο Ερυθραίας, δυτικά της Σμύρνης, και σε απόσταση 70 χλμ., είχε φθάσει εκείνο τον Αύγουστο του 1922 ο απόηχος του Ελληνοτουρκικού Πολέμου, στο μέτωπο της Μικρασίας. Ημέρα με την ημέρα βάραινε πάνω σε όλους τους κατοίκους το φοβερό προαίσθημα της επερχόμενης συμφοράς. Μία αβεβαιότητα ανάμικτη με τρόμο σκέπαζε το χωριό, όπως έλεγαν τη μικρή τους κωμόπολη οι κάτοικοί της, όσο πλήθαιναν τα νέα του μετώπου που κατέρρεε. Οι κάτοικοι, μπροστά στ’ αποκαρδιωτικά μηνύματα της υποχώρησης του στρατού μας και της καθόδου των διαβόητων Τσετών και του Τουρκικού Στρατού, που μαζί απλώνονταν αιμοχαρείς, νικηφόροι και εκδικητές προς τη Σμύρνη και τα παράλια, αντιμετώπιζαν το παράλογο δίλημμα να μείνουν στον τόπο τους, στην πατρίδα, ή να την αφήσουν πάλι και να φύγουν στην ξενιτιά.
Στη μικρή αυτή πολιτειούλα ήταν πολύ ζωντανά τα πατριωτικά αισθήματα των κατοίκων της και βαθιά η χριστιανική πίστη τους. Ήταν αφέλεια ακόμα και η σκέψη να μείνουν. Κι όμως ο καημός και τα βάσανα της πρώτης προσφυγιάς, κι ύστερα το ξαναζωντάνεμα της πατρίδας, να, η αιτία του διλήμματος. Οι χριστιανοί ήταν σχεδόν το σύνολο των κατοίκων. Ελάχιστες οι τουρκικές οικογένειες, γι’ αυτό και πολύ λίγοι κάτοικοι ήξεραν την τουρκική γλώσσα.
Στο γυρισμό, στα 1920, ύστερα από τον πρώτο διωγμό στα 1914, όσοι γύρισαν στην πατρίδα είχαν ξαναδημιουργήσει τα νοικοκυριά τους. Ξανακαλλιέργησαν την καρπερή γη της πατρίδας, ξαναστόλισαν τις εκκλησίες τους, αποτελείωσαν και τον Άγιο Κωνσταντίνο στο Κάτω Χωριό και τον στύλωσαν ωραίο κι επιβλητικό. Η σταφίδα γέμισε και πάλι τα σπίτια, τα χέρσα χωράφια με τα σπαρτά και τα καρποφόρα δέντρα ομόρφυναν όπως πριν τον τόπο τους. Το εμπόριο με τη Σμύρνη ξανάρχισε και η ζωή είχε βρει ξανά τον ήρεμο ρυθμό της, με τις καινούργιες εμπειρίες της προσφυγιάς μα και της προόδου.
Και να τώρα, μπροστά στο αδυσώπητο δίλημμα: Να τ’ αφήσουν πάλι όλα, χαμένος πάλι ο ιδρώτας και ο μόχθος, και να φύγουν, να πάρουν και πάλι το δρόμο της προσφυγιάς, ή να μείνουν;
Ολέθρια συμβουλή
Όντας μακριά από τα μέτωπα, δεν είχαν επίγνωση των καταστροφών, των φονικών μαχών, του ολέθρου που κάθε μάχη σκορπούσε παντού. Έτσι τους έμενε κάποια αμυδρή ελπίδα πως ίσως δεν πειραχτούν από τον Κεμάλ. Με κάποιες τέτοιες σκέψεις, ολότελα αντίθετες με την εξέλιξη του πολέμου, οι Προεστοί συμβούλεψαν να μην εγκαταλειφθεί ο πατρογονικός τόπος.
Όλοι έρμαια των Τσετών μετά την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού
Στο μεταξύ οι φήμες μέρα με τη μέρα προμηνούσαν τον όλεθρο. Ο τρόμος και η αγωνία συνείχε τους πάντες. Η δράση των άτακτων Τούρκων, των Τσετών, ήταν από παλιότερα γνωστή. Εκείνες τις μέρες του τρόμου και της αγωνίας, κατέφθασε στα Αλάτσατα, οπισθοχωρώντας, η οπισθοφυλακή του Ελληνικού Στρατού με τον Πλαστήρα επί κεφαλής. Το μόνο που είπε στους κατοίκους που είχαν συγκεντρωθεί στην είσοδο του χωριού ήταν ο πικρός του λόγος: «Λυπάμαι που σας αφήνουμε…».
Ήταν πια οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη του 1922. Ο Ελληνικός Στρατός είχε αποχωρήσει. Ο Τουρκικός Στρατός, με προπομπό τους άτακτους Τσέτες, κατέβαινε στις πόλεις και στα χωριά. Κι άρχισε το απερίγραπτο δράμα των χριστιανών.
Στις 4 του Σεπτέμβρη εισέβαλαν με πυροβολισμούς και κραυγές. Τα σπίτια αμπαρώθηκαν, ερημιά παντού. Έρμαια της μανίας των άτακτων στιφών τα πάντα. Όλοι περίμεναν τη μοίρα τους. Πολλές οικογένειες μαζεύονταν σ’ ένα σπίτι, έτσι για να μη μένουν μόνοι και με την παρηγοριά ο ένας του άλλου. Οι χτύποι στις πόρτες, οι κοντακιές και τα σπασίματα για ν’ ανοίξουν και να μπουν μέσα στα σπίτια, η χλαλοή και τα τρεχοβολητά, κατακορύφωναν το δέος και την αγωνία. Όσο μπορούσαν οι κάτοικοι να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, μάθαιναν τα όσα γίνονταν. Παντού σφαγή, βασανισμοί και βιασμοί. Όλοι έρμαια των Τσετών. Έτσι, μια παγωμένη θανατερή αναμονή πλάκωνε τις καρδιές όλων.
Και η σειρά μας ήρθε μαζεμένοι στο σπίτι του παππού, η οικογένεια ζούσε τον εφιάλτη της προσμονής της δικής μας δοκιμασίας. Οι Τσέτες μπαινόβγαιναν και ανεβοκατέβαιναν στα σπίτια των χριστιανών. Σκοπός τους η διαρπαγή, η λεηλασία, η σφαγή, οι βιασμοί. Το ακόρεστο πάθος κυρίαρχο και ανελέητο καταπάνω σε γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Με αισθήματα αφόρητης αγωνίας, περίμεναν οι μεγάλοι, ο παππούς, η γιαγιά, η μάνα και ο Μήτσος μας τη σειρά μας. Τα μικρά, εμείς, κουλουριασμένα, φοβισμένα και χωρίς συναίσθηση του τι μας περίμενε, το ένα κοντά στο άλλο, πιασμένα από τα φουστάνια της μάνας και της γιαγιάς. Ο πατέρας άφαντος κάπου για να γλιτώσει.
Και η σειρά μας ήρθε. Αγρία χτυπήματα στην αμπαρωμένη πόρτα με φοβερές φωνές. Ο μεγάλος αδελφός, ο Μήτσος, κατέβηκε και άνοιξε την πόρτα. Ήταν ο πρώτος που δοκίμασε την επιδρομή μιας ομάδας από Τσέτες. Αφού τον κοπάνισαν με τα κοντάκια των τουφεκιών τους, αγρίμια αληθινά, όρμησαν ανεβαίνοντας τις σκάλες. Άρπαξαν το γέρο παππού ζητώντας να τους δώσει χρήματα και ό,τι άλλο είχε. Συνέχεια άρπαξαν από τα μαλλιά τη γιαγιά και ζητούσαν να τους δώσει δαχτυλίδια, ρούχα και τρόφιμα. Δεν τους έφταναν ό,τι έπαιρναν. Άρχισαν να χτυπούν. Μ’ ένα γουδοχέρι πέτρινο έσπασαν το κεφάλι του παππού, συνέχισαν τα χτυπήματα στη γιαγιά, ώσπου και οι δύο τους έπεσαν αναίσθητοι. Όλοι κλαίγαμε, το μωρό στην αγκαλιά της μάνας τσίριζε. Ένας θρήνος γιόμισε το σπίτι, που εν τω μεταξύ το είχαν κάμει άνω-κάτω ψάχνοντας, ζητώντας πουγκιά και χρυσαφικά. Αγρίμια αληθινά, δεν αρκέστηκαν σε ό,τι βρήκαν και άρπαξαν.
Οι βιασμοί
Σε μια γωνιά του σπιτιού ήταν καθισμένη, έχοντας στα γόνατά της το μικρό της γιο, μια γειτόνισσα που είχε ζητήσει να μείνει μαζί μας από το φόβο που ήταν μοναχή και έρημη. Πριν από έναν μήνα είχε μάθει το θάνατο του άνδρα της που σκοτώθηκε στο μέτωπο. Είχε φορέσει ό,τι παλιόρουχα είχε κι είχε σκεπάσει το κεφάλι της με διπλό τσεμπέρι για να κρύψει το πρόσωπό της και τα χρόνια της. Πώς όμως να ξεφύγει η δύστυχη από τ’ άγρια θηρία;
Μυρίστηκαν το θήραμά τους. Κοντοστάθηκαν απέναντί της, έσκυψαν και με μιας της τράβηξαν τα τσεμπέρια από το κεφάλι. Ξεχύθηκαν τα μαύρα μαλλιά της και άστραψαν μπροστά τους τα μεγάλα μαύρα μάτια της και το ωραίο λευκό πρόσωπο. Με βία παραμέρισαν το αγόρι της και την τράβηξαν σέρνοντάς την στο διπλανό δωμάτιο. Σε λίγες στιγμές ακούσαμε τα βογκητά και τις οιμωγές της… Μια κρυάδα μ’ έναν αποτροπιασμό μας πάγωσε μικρούς και μεγάλους. Η φρίκη γιόμισε όλο το σπίτι μπροστά στο κατοπινό θέαμα της βιασμένης γυναίκας. Ένα ματωμένο κουρέλι σύρθηκε κοντά μας με σκισμένα τα ρούχα και ματωμένο όλο της το κορμί, με ασταμάτητους λυγμούς. Μάζεψε το αγόρι της και διπλώθηκε στα γόνατά της. Η γιαγιά πήγε κοντά της και με λίγο νερό της ξέπλυνε το πονεμένο της πρόσωπο.
Μα της δύστυχης δεν της έφτανε το δικό της μαρτύριο. Πάνω σ’ όλα αυτά, να κι ένας πολίτης Τούρκος. Θα ήταν έως είκοσι χρονών, ήταν από τους λίγους Τούρκους του χωριού. Χωρίς μιλιά γύρισε μια ματιά σε όλους κι ύστερα κοντοστάθηκε μπροστά στη γυναίκα που ολοφυρόταν. Έσκυψε και σήκωσε το αγόρι και κρατώντας το από το χέρι, τράβηξε κατά τη σκάλα. Η δύστυχη με το έντονο προαίσθημα του κακού για το αγόρι της, χίμηξε ν’ αρπάξει από τα χέρια του μισερού τουρκόπουλου το παιδί της. Κι ο νεαρός, πάντα στυγνός και αμίλητος, με μια κλωτσιά την ξάπλωσε στο πάτωμα κι ευθύς τραβώντας το παιδί, κατέβηκε. Λίγο πιο κάτω από το σπίτι του παππού ήταν κάτι χαλάσματα. Από το μισάνοιχτο παραθύρι έγειρε ο Μήτσος μας και είδε πως έσυρε το αγόρι μέσα σ’ εκείνα τα χαλάσματα… Δεν θα είχε περάσει μισή ώρα και το αγοράκι γύρισε κατατρομαγμένο και μέσα στα κλάματα. Εξουθενωμένο έπεσε στην αγκαλιά της βιασμένης μάνας του. Του σήκωσε τα ρουχαλάκια του κι ύστερα με λίγο νερό προσπάθησε να το συνεφέρει. Μια νεκρική σιγή σκέπασε όλο το σπίτι. Οι μεγάλοι αμίλητοι κι εμείς τα μικρά τρέμαμε ολοσούσουμα.
Δεν άργησαν πάλι τα χτυπήματα της πόρτας
Την άλλη μέρα, κι ενώ οι πυροβολισμοί και τα τρεχοβολητά δικών μας που έτρεχαν να κρυφτούν και των Τούρκων που κυνηγούσαν τα θύματά τους, ανήμποροι να κάνουμε οτιδήποτε, μιας και βρισκόμασταν στο έλεος των αιμοδιψών πάνοπλων ληστών, περιμέναμε ανυπεράσπιστοι την τύχη μας. Και δεν άργησαν πάλι τα χτυπήματα της πόρτας. Έφτασε αυτή τη φορά ένα μπουλούκι. Άρχισαν κι έψαχναν παντού, μοιράζοντας κοντακιές. Τσουβάλια με σταφίδα, τενεκέδες με πετιμέζι και τυριά, ό,τι ρούχα είχαν απομείνει από τους χτεσινούς. Βρισιές, κλωτσιές και με τις λόγχες κομμάτιαζαν τις εικόνες. Ύστερα φόρτωναν τη λεία τους κι έφευγαν, ώσπου να έρθουν άλλοι για ν’ αποσώσουν τη διαρπαγή.
Άλλοι, μη βρίσκοντας ό,τι γύρευαν, ξεσπούσαν πάνω στα κορμιά μικρών και μεγάλων. Η σαδιστική μανία τους ξεπερνούσε κάθε όριο. Έφτασαν ν’ αρπάξουν από την αγκαλιά της μάνας μας το μωρό της έξι μηνών, να το αναποδογυρίσει ο άγριος Τσέτης, να το κρατήσει ανάποδα από τα δυο του ποδαράκια και με ξεγυμνωμένο μαχαίρι να θέλει να το σχίσει στα δύο. Μπροστά στα ουρλιαχτά της μάνας κι όλων μας και στην προτροπή ενός συντρόφου του ν’ αφήσει το μωρό, το πέταξε κάτω και παίρνοντας ό,τι ρουχικό και τρόφιμα βρήκαν, βρίζοντας στη γλώσσα τους έφυγαν. Έτσι κόρεσαν τα πάθη τους τα στίφη των Τσετών. Μετά από κάθε αναχώρηση, χαμός και θρήνος.
Η θεία Γιασεμή και ο θείος ΤζώρτζηςΗ θεία Γιασεμή, η μικρή αδελφή της μάνας, ως είκοσι χρονών, λίγο ακόμα και θα έσκαζε μέσα στο αμπάρι με το σιτάρι που από την αρχή κάθε τόσο την έχωνε ο παππούς για να γλιτώσει το βιασμό. Μόλις κατέβαιναν τα μπουλούκια, ο θείος Τζώρτζης Γκίρδης, αδελφός της μάνας, που έκανε τον σφαγμένο κι ήταν ξαπλωμένος πάνω από το αμπάρι που μέσα του κρυβόταν η θεία, ανασηκωνόταν να πάρει κι αυτός αναπνοή. Ήταν σκεπασμένος μ’ ένα σεντόνι που ήταν καταματωμένο από τις πληγές που μόνος του προκάλεσε στο σώμα του. Στην τελευταία επιδρομή, μόλις έφυγαν, τράβηξε μια τάβλα πάνω από το αμπάρι, το άνοιξε για να πάρει αέρα η αδελφή του. Και μόλις ήταν καιρός, μελανιασμένη και λιγοθυμισμένη την τράβηξαν στο δωμάτιο με χίλιους φόβους. Τη δρόσισαν και πάλι ύστερα στο αμπάρι, κι από πάνω βουτηγμένος στα αίματα ο θείος Τζώρτης και σκεπασμένος με το σεντόνι.
Με το αιμάτινο αυτό καμουφλάζ ο θείος Τζώρτης περίμενε να σωθεί. Η οικογένειά του, που γλίτωσε στη Χίο, τον είχε για χαμένο. Τελικά ανταμώθηκαν, όταν γύρισε από την αιχμαλωσία, από την όποια όμως δεν κατάφερε να γλιτώσει.
Οι χτύποι και τα τρεχοβολητά στους δρόμους, από τους κυνηγημένους κι από τις ομάδες των Τσετών, μας έκαναν όλους να τρέμουμε από το φόβο. Αυτοί οι χτύποι σημάδεψαν τα παιδικά μας και τα εφηβικά μας χρόνια. Κατοπινά, κι ύστερα ακόμα από μερικά χρόνια οι χτύποι στις πόρτες τη νύχτα, θες από τους αέρηδες ή από τους γειτόνους και τους επισκέπτες, ζωντάνευαν τις φριχτές ώρες της αγωνίας και του τρόμου. Και στον ύπνο πάντα ο εφιάλτης του απάνθρωπου Τσέτη.
Έφυγαν οι Τσέτες, ήρθε ο Τουρκικός Στρατός και η αιχμαλωσία
Το μαρτύριο της επιδρομής των Τσετών, με τους ξυλοδαρμούς, τις λεηλασίες και τους βιασμούς, κράτησε πέντε ολόκληρα μερόνυχτα. Κι αφού πια είχαν κορέσει κάθε ταπεινό τους ένστιχτο, τα άταχτα μπουλούκια τους τραβήχτηκαν σε άλλους τόπους για να συνεχίσουν το μισερό τους έργο.
Θα ‘ταν η 10 του Σεπτέμβρη, όταν μπήκαν στα Αλάτσατα τμήματα του Τούρκικου Στρατού. Η πρώτη διαταγή τους ήταν να παρουσιαστούν όλοι οι άντρες από 18 χρονών μέχρι 60. Έτσι μάζεψαν όλους, όσους δεν είχαν καταφέρει να φύγουν. Ανάμεσά τους ο Δημητρός μας, ο θείος Τζώρτζης, που γλίτωσε την κακοποίηση χάρη στο ματωμένο σεντόνι με το οποίο είχε κουκουλωθεί, όχι όμως και την αιχμαλωσία, οι δύο θείοι Γιαννακός και Δημήτρης Κακογιάννης κι άλλοι πολλοί φίλοι και συγγενείς της οικογένειας. Ο πατέρας από κεραμίδι σε κεραμίδι είχε ξεφύγει στην αρχή από τους Τσέτες, μα δεν ξαναφάνηκε ποτέ πια. Κάπου άφησε το κορμί του. Ποιός ξέρει πώς. Πάντως ανάμεσα στους αιχμαλώτους Αλατσατιανούς δεν ήταν.
Σε μακρινές σειρές, χωρίς να μπορέσουν να πάρουν τίποτα μαζί τους, πήραν το δρόμο της αιχμαλωσίας μαζί με τους άντρες άλλων χωριών και πόλεων της Μικρασίας. Από τη Σμύρνη που έφτασαν, τράβηξαν ως τα βάθη της Ανατολής. Η αιχμαλωσία με ανείπωτα μαρτύρια διάρκεσε δύο και πλέον χρόνια. Όσοι μπόρεσαν κι επέζησαν, γύρισαν στην Ελλάδα. Μα αυτοί ήταν πολύ λίγοι. Οι πολλοί περισσότεροι άφησαν τα κόκαλά τους στους κάμπους και στις ερημιές της Μικρασίας.
Η αρχή της προσφυγιάς
Αφού μάζεψαν τους άντρες, με άλλη διαταγή όλα τα γυναικόπαιδα μαζί με τους ηλικιωμένους έπρεπε να μαζευτούμε στις εκκλησίες και ιδίως στη μεγάλη εκκλησία Εισοδίων της Θεοτόκου. Εκεί, στο προαύλιο της εκκλησίας ήταν ένα πηγάδι. Οι φήμες λένε ότι έπεσαν μέσα για να γλιτώσουν το βιασμό από τους Τούρκους πολλές νέες. Η μάνα με το μωρό της στην αγκαλιά και με μια σκεπασμένη εικόνα της Υπαπαντής, που δεν την αποχωρίστηκε σε όλες τις μέρες της δοκιμασίας, κρύβοντάς την κατά τις επιδρομές των Τσετών, μας μάζεψε σε μια γωνιά. Η δύσμοιρη, μονάχη, χωρίς τον νοικοκύρη της, χωρίς τον μεγάλο αδερφό, με τέσσερα παιδιά από έξι μηνών έως δώδεκα χρονών. Όλη τη νύχτα βαριαναστέναζε κι έκλαιγε σιωπηλά. Σαν σταματούσαν τα δάκρυα, ένωνε μαζί με τις άλλες γυναίκες και μανάδες τις προσευχές της. Έτσι ξενυχτήσαμε τα γυναικόπαιδα δυο βραδιές. Την άλλη μέρα, νηστικούς και πεινασμένους, μας ξεσήκωσαν για τον Τσεσμέ, όπως ήμασταν, χωρίς να πάρει κανείς τίποτα μαζί του. Πολλοί γυμνοί και ξυπόλητοι ξεκίνησαν. Οι μεγάλοι κατάλαβαν πως οδηγούμασταν στην προσφυγιά.
Θυμάμαι που φεύγοντας για τον Τσεσμέ περάσαμε μπροστά από το σπίτι μας, που ήταν στον κεντρικό δρόμο. Η πόρτα του ισογείου ήταν ανοιχτή. Η μάνα γύρισε και κοίταξε, θυμάμαι. Το ίδιο κι εγώ. Είδαμε το μαξούλι της χρονιάς, το σωρό της ψιλόροης σταφίδας που ήταν μαζεμένη εκεί μπροστά να την τσουβαλιάζουν οι Τούρκοι. Η μάνα δεν κρατήθηκε, κοντοστάθηκε, κοίταξε για μια στιγμή με πίκρα και για τελευταία φορά το σπίτι μας και συνέχισε ύστερα από την προσταγή του στρατιώτη που βάδιζε παράπλευρά μας. Τα δάκρυα την είχαν πνίξει. Θρήνος για τον χαμένο πατέρα, για τον αιχμάλωτο γιο, για ό,τι αφήναμε, σπίτι και πατρίδα.
Ο δρόμος για τον Τσεσμέ και μετά στο άγνωστο
Μαζεμένα πλάι της και πιασμένα από τη φούστα της, συνεχίσαμε, κάτω απ’ τον καυτό ήλιο εκείνων των πρώτων ημερών του Σεπτέμβρη, το δρόμο για τον Τσεσμέ. Πεινασμένοι, ρακένδυτοι, άυπνοι, συντρίμμια, σερνόμασταν. Η μάνα δεν είχε αποχωριστεί από τις πρώτες μέρες της συμφοράς την κάπως μεγάλη εικόνα της Υπαπαντής που είχαμε στο εικονοστάσι του σπιτιού μας. Την είχε σκεπάσει μ’ ένα τραπεζομάντιλο και τη φύλαγε όλες εκείνες τις μέρες, έχοντάς την κρυμμένη πότε εδώ και πότε εκεί. Την είχε σαν τα μάτια της. Όσο είχε την έγνοια για μας, άλλο τόσο και για την Παναγιά. Κι όσο ήμασταν στο σπίτι του παππού κι ύστερα στην εκκλησιά κλεισμένοι, δεν έδινε βάρος για τη φύλαξή της. Τώρα όμως στην πορεία, ήταν δύσκολο το έργο της μάνας. Είχε στην αγκαλιά το μωρό, τη μικρή μας αδελφούλα, μαζί και την εικόνα. Ο δρόμος μακρύς και η κούραση έλυνε τα γόνατα. Όταν πια είχε αποκάμει από την κούραση, κοντοστάθηκε. Δίνει στο πιο μεγάλο αδέρφι, τον Γιαννάκη μας, να κρατήσει για λίγο το μωρό κι εκείνη γρήγορα-γρήγορα σκύβει και απιθώνει τη σκεπασμένη εικόνα στο πλαϊνό χαντάκι. Γονατίζει, σταυροκοπιέται και την ασπάζεται. Τη σκεπάζει όσο πιο καλά γίνεται κι ύστερα με δακρυσμένα μάτια, ολολύζοντας σα να ‘χε απέναντί της την ίδια την Παναγιά, μονολογάει: «Παναγιά μου, συγχώρεσέ με, ή το παιδί μου πρέπει ν’ αφήσω ή Εσένα». Ξανάκανε το σταυρό της, ξαναπήρε το μωρό στην αγκαλιά της και συνεχίσαμε το δρόμο.
Ύστερα από μια κουραστική πορεία τριών και πλέον ωρών, διψασμένοι, κατάκοποι και με ματωμένα τα πόδια, φτάσαμε στον Τσεσμέ. Μας μάζεψαν στις εκκλησίες. Το δικό μας μπουλούκι το σπρώξανε στον πολιούχο του Τσεσμέ, τον Άγιο Χαράλαμπο. Εκεί που μας πήγαιναν, πριν μπούμε στην εκκλησιά, είδα χάμω στα βοτσαλάκια ένα μικρούτσικο βιβλιαράκι μ’ ένα σταυρό ζωγραφισμένο στο εξώφυλλό του. Έσκυψα το πήρα και το έχωσα στην τσέπη μου. Ήταν μια ιερή σύνοψη. Θυμάμαι αργότερα στη Μυτιλήνη, σημείωσα στο τελευταίο λευκό φύλλο του: «Ιερό ενθύμιο των αλησμόνητων ημερών του διωγμού μας, 12 Σεπτεμβρίου 1922» και το όνομά μου από κάτω. Αυτό το μικρό ενθύμιο το έχω πάντα στη βιβλιοθήκη μου. Ξεφυλλίζοντάς το, να μπροστά μου μια-μια οι φοβερές κι αξέχαστες εκείνες ημέρες.
Μυτιλήνη – Σάμος και η απαρηγόρητη μάνα
Μα να, ύστερα από ένα ταξίδι μιας ημέρας, μας έβγαλαν σε μια προκυμαία. Ήμασταν στη Μυτιλήνη. Όλη την οικογένεια μας πήγαν σ’ ένα στάβλο. Θυμάμαι τις αγελάδες που ήταν αραδιασμένες και αναμασούσαν την τροφή τους. Όσο κι αν οι μεγάλοι ένοιωθαν άβολα, όμως η λύτρωση από τους Τσέτες ήταν η πιο μεγάλη ανακούφιση.
Οι φοβερές νύχτες με τις θυμίσεις των Τσετών και οι μέρες αγωνίας
Εκείνες τις πρώτες νύχτες ο ύπνος δεν μας έπαιρνε. Ήταν φοβερές, σαν να ξαναζούσαμε τα όσα μαρτύρια ζήσαμε πριν από λίγες μέρες. Η έντονη και έμμονη θύμησή τους μας έριχναν σε μια αβάσταχτη θλίψη που κορυφωνόταν με το ασίγαστο κλάμα της μάνας. Οι νύχτες ήταν φοβερές. Οι δυνατοί άνεμοι χτυπούσαν μέρα-νύχτα τις ξεχαρβαλωμένες πόρτες και τα παραθύρια. Τις νύχτες ήταν που ολοζώντανες οι μνήμες ξανάφερναν μπροστά μας τους Τσέτες, τη δύστυχη γειτόνισσα με το μικρό της γιο, τους ξυλοδαρμούς του παππού, της γιαγιάς, της μάνας με το μωρό που θέλησαν να σφάξουν. Κάθε κτύπος στις πόρτες και στα παράθυρα απ’ τους αέρηδες μάς ανατάραζε όλους, μικρούς και μεγάλους. Σα να ήταν ν’ ανεβούν οι Τσέτες. Κατατρομαγμένα, ιδίως εμείς τα μικρά, ζαρώναμε το ένα πάνω στο άλλο. Όλα μα όλα όσα ζήσαμε, τα ξαναζούσαμε. Ήταν τόσο ζωντανές στη φαντασία μας όλες εκείνες οι σκηνές, οι βασανισμοί, ο βιασμός κι ο θρήνος, το αλαφιασμένο βλέμμα και τα δάκρυα του μικρού που τρέμοντας έπεσε στην αγκαλιά της πονεμένης μάνας του σαν γύρισε από τα χαλάσματα, η θέα της πρησμένης μέσα στο αμπάρι θείας Γιασεμής, το ματωμένο σεντόνι που σκέπαζε το θείο Τζώρτζη.
Οι μέρες περνούσαν χωρίς να ξέρουμε πού θα εγκατασταθούμε και τι θ’ απογίνουμε. Τα λιγοστά τρόφιμα που μας χορηγούσαν και η ευσπλαχνία που έδειχναν οι Καρλοβασίτες, δεν έφταναν να καλύψουν τις ανάγκες μας. Πάσχιζαν ο παππούς, η γιαγιά, η μάνα πηγαίνοντας στο Καρλόβασι να μάθουν τι μας μέλλεται, αν θα μέναμε, αν θα φεύγαμε πάλι και προς πού. Κι ακόμα αν μπορούσαν να δουλέψουν πουθενά για να συντηρηθούμε. Όμως ο τόπος ήταν μικρός και δουλειές δεν υπήρχαν. Έτσι στερημένα περνούσε εκείνος ο καιρός. Και σα να μην έφτανε η τόση δυστυχία μας, είχαμε γίνει και αντικείμενα περιέργειας. Κάθε τόσο μας έρχονταν περίεργοι επισκέπτες, ιδίως μερικοί νεαροί να δουν τους πρόσφυγες και πρώτα-πρώτα τις προσφυγοπούλες. Ανάμεσα στους επισκέπτες και κάποτε-κάποτε μερικοί που έρχονταν μας έφερναν ό,τι μπορούσαν για να μας βοηθήσουν.
Μετά από δυο μήνες περίπου, παραχώρησε η Κοινότητα στην οικογένειά μας ένα δωμάτιο σ’ ένα ερειπωμένο κι ακατοίκητο σπίτι στον Όρμο, κοντά στη θάλασσα, για να κατοικήσουμε. Τον παππού κάπου εκεί στα πευκάκια. Μια ξυλένια σκάλα, ξεχαρβαλωμένη, ήταν ένας κίνδυνος για μας τα παιδιά. Έτσι η μάνα μας κρατούσε όσο μπορούσε στο δωμάτιο, και μόνο για τις ανάγκες μας μάς άφηνε να πάμε εκεί κοντά σ’ ένα χωράφι, είτε έβρεχε, είτε χιόνιζε.
Οι δάσκαλοι θυμάμαι με είδαν με στοργή. Καλοί και πονετικοί για το προσφυγάκι. Και δεν άργησαν οι φιλίες που πράυναν και μαλάκωναν τον πόνο και την τόση δυστυχία. Όμως οι καημοί κι ο αβάσταχτος πόνος της μάνας, οι κάθε λογής στερήσεις, ήταν το καθημερινό βίωμα εκείνου του καιρού της προσφυγιάς. Αχ, έλεγε και ξανάλεγε, να όψονται οι αίτιοι.
Ο γυρισμός του Δημήτρη
Κατά το τέλος του 1924, γύρισε από την αιχμαλωσία ο Δημήτρης μας. Ευτυχώς γύρισε γερός. Μέρες και νύχτες μάς ιστορούσε το τι πέρασε αυτός και χιλιάδες Μικρασιάτες αιχμάλωτοι. Η μάνα το πρώτο που τον ρώτησε, ήταν αν συνάντησε ή αν άκουσε τίποτα για τον πατέρα μας. Ο αδελφός μου γυρίζοντας από την αιχμαλωσία, περίμενε πως θα εύρισκε τον πατέρα μαζί μας. Ούτε είχε μάθει, ούτε είχε ακούσει τίποτε, γι’ αυτό και περίμενε να τον βρει μαζί μας. Τότε κατάλαβε πως εκείνες τις μέρες της επιδρομής των Τσετών χάθηκε, όπως χάθηκαν και τα αδέρφια του, οι θείοι μας, Γιάννης και Δημητρός…
Κι άρχισε να μας διηγείται τις ατέλειωτες ιστορίες της φοβερής εκείνης αιχμαλωσίας. Τις ολοήμερες πορείες, το γδύσιμο από τα ρούχα και τα παπούτσια τους. Το σχίσιμο, το γδάρσιμο των ποδιών, την αφόρητη καθημερινή πείνα και δίψα. Και κει στο δρόμο του Γολγοθά τους, κάθε τόσο κι αραίωνε η φάλαγγά τους από όσους έμεναν πίσω, που δεν τους ξανάβλεπαν. Η άφατη, η απέραντη αγωνία όταν ξεδιάλεγαν οι Τούρκοι χωρικοί όσους ήθελαν για να κορέσουν το μίσος τους, ήταν μια καθημερινή δοκιμασία που τους παρέλυε. Τα τσουβάλια, που ήταν το κοινό ρούχο όλων των αιχμαλώτων, γιομάτο από την ψείρα, κι από το χτύπημά τους με την πέτρα για να λυτρωθούν από το μαρτύριό της, είχε καταντήσει ένας σκληρός κετσές που σκέπαζε χειμώνα-καλοκαίρι το βασανισμένο κορμί. Το ξεθέωμα στους δρόμους, μέσα στο χιόνι το χειμώνα και κάτω από το λιοπύρι το καλοκαίρι, με το σπάσιμο της πέτρας για χαλίκι. Το ξεφόρτωμα από τα τραίνα των τσουβαλιών με λογής-λογής περιεχόμενο. Την καθημερινή εξάντληση κι από πάνω το μαστίγωμα για όσους έπεφταν λιπόθυμοι.
Τα Τουρκιά στο Αξάρι, στο Ικόνιο, στο Αϊδίνι που μαζεύονταν στο πέρασμα των αιχμαλώτων κι ο καταβασανισμός τους με πετροβολητό, με φτυσίματα, με ξυλοδαρμούς, κι ακόμα οι σκοτωμοί εκεί στις ξέρες που τους τραβούσαν. Για τις αρρώστιες; Πως τους θέριζε η δυσεντερία κι ο τύφος. Πως όσοι αρρώσταιναν έμεναν στο δρόμο όπου τους αποτελείωναν. Για το μαρτύριο της δίψας μέσα στο κατακαλόκαιρο, που δεν τους άφηναν περνώντας από πηγές να πιουν νερό και πως τους άφηναν να πέφτουν στα βαλτονέρια κι ύστερα οι θανατεροί πόνοι της κοιλιάς, ο τύφος και στο τέλος ο μαρτυρικός θάνατος. Η καθημερινή πίκρα για το χάσιμο των συντρόφων που άφηναν το κουφάρι των για βορά στα όρνια και στα τσακάλια.
Μία δίχρονη βασανιστική πορεία χωρίς καμιά προσωπικότητα, ένα ασκέρι μισόγυμνων βασανισμένων ανθρώπων. Κι ήταν θείο δώρο όταν Τούρκοι χωρικοί ξεδιάλεγαν όσους ήθελαν για να τους πάρουν για δουλείες και αγγαρείες. Κι όταν κάθε τόσο σταματούσαν τα κοπάδια αυτών των ανθρώπων που σέρνονταν χωρίς κανένα οίκτο για να σπάνε το χαλίκι, για να ξεφορτώνουν και να κουβαλούν φορτία ολόκληρα στις πλάτες, να, κατέφθαναν οι αχόρταγοι κανίβαλοι Τσέτες κι οι Εφέδες τους, εκεί στους υπαίθριους καταυλισμούς, περικύκλωναν τη φάλαγγα και ορμούσαν στο πανάθλιο πλήθος των αιχμαλώτων χριστιανών.
Δεν ήθελαν μόνο να σκοτώσουν, ήθελαν να βασανίσουν, ήθελαν ακόμα να εκτονωθούν πάνω στα βασανισμένα κορμιά, να κορέσουν τα πάθη των. Κι όσες γυναίκες έτυχε να συμπορεύονται με τους άνδρες των και τα παιδιά τους, αφού τις βίαζαν μπροστά τους, στο τέλος τις ξεκοίλιαζαν. Μέσα στις κοπριές των ζώων χωμένοι, προσπαθούσαν να ζεστάνουν τα κορμιά τους.
Ναι, διαβάζοντας ύστερα από χρόνια το «Νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη, ήταν σαν μία επανάληψη των όσων ο αδελφός μας εξιστορούσε εκείνες τις πρώτες μα και τις κατοπινές ημέρες. Σελίδες ολόκληρες δεν παράλλαζαν από τις αφηγήσεις του αδελφού. Στο τέλος κάθε αφήγησης η μάνα αναστέναζε κι ανέβαινε στα χείλη της το χιλιοειπωμένο: Ας όψονται οι αίτιοι.
Σάμος – Αγρίνιο και ο χαμός του 14άχρονη αδελφού
Όλα πια είχαν τελειώσει. Κι ο πατέρας ουσιαστικά χαμένος κι ο αδελφός κοντά μας, ευτυχώς γερός. Η προσφυγιά έχει τους δικούς της νόμους. Ν’ αποζητά ο ξεριζωμένος από τον πατρογονικό τόπο του να ριζοβολήσει για να ξαναστεριώσει με όσα δεινά κι αν πέρασε. Το πρόβλημα της επιβίωσης αμείλιχτο για μία οικογένεια με τέσσερα ανήλικα, χωρίς σπίτι, χωρίς κανένα πόρο, χωρίς γνωστούς και φίλους, ξένοι και πάρα πολλές φορές χωρίς καμία κατανόηση ή και συμπαράσταση σε αυτή τη δοκιμασία από τους συνανθρώπους τους.
Γι’ αυτό κι η προσφυγιά μάς οδήγησε, χωρίς να ξέρουμε πού πάμε, σε άλλους τόπους. Κι ο μεγάλος αδελφός, που γύρισε από τη δίχρονη θανατερή πορεία ως τα βάθη της Μικρασίας, να τώρα, μοναδικός προστάτης της απορφανισμένης οικογένειάς μας.
Έτσι αφήσαμε τη Σάμο. Μαζί με άλλες οικογένειες, ένα καραβάνι πάμπτωχο κι ορφανεμένο, με κατάληξη εκεί, στο Αγρίνιο, όπου, όπως έλεγαν, στις καπναποθήκες δούλευε πολύς κόσμος. Τον τελευταίο καιρό στο Καρλόβασι, το μεγαλύτερο από μένα αδελφάκι η μάνα το ‘χε βάλει σε μία οικογένεια σαν παραγιό. Το καημένο, αδύνατο όπως όλοι μας, δουλεύοντας μέρα-νύχτα στο σπίτι και στο καφενείο του αφεντικού για ένα πιάτο φαΐ, είχε καταντήσει φυματικό, χωρίς κανένας να το πάρει είδηση. Σ’ ένα χρόνο ύστερα από το φευγιό μας από τη Σάμο, η δύστυχη μάνα το πήρε και το πήγε στην Αθήνα, όπου το έβαλε για νοσηλεία στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Ολομόναχη, χωρίς καμία βοήθεια, έμεινε κοντά του όσες μέρες έζησε. Η καλπάζουσα το είχε σακατέψει το άμοιρο. Μονάχη της του έκλεισε τα μάτια και ολομόναχη το ‘θαψε κάπου σ’ ένα νεκροταφείο της Αθήνας. Μονάχη της, χωρίς την παρηγοριά κανενός, το αγοράκι της, 14 μόλις χρονών. Η δύστυχη μάνα, τσακισμένη, γύρισε πάνω στο μήνα. Πού τη βρήκε εκείνη τη δύναμη να σταθεί ολόρθη για να μπορέσει να διαφεντέψει μια ορφανεμένη οικογένεια, να μεγαλώσει τρία ανήλικα, με μοναδική βοήθεια το μεροκάματο στην καπναποθήκη του μεγάλου αδελφού;
Καινούργια ζωή… με τη θλιβερή επέτειο
Ως εδώ τα παιδικά χρόνια. Μια καινούργια ζωή άρχιζε. Πικρή, πολύ πικρή η προσφυγιά. Η ορφάνια, η μεγάλη φτώχια, η στερημένη ζωή, σημάδευε τα παιδικά και τα πρώτα εφηβικά χρόνια. Οι μνήμες βαθιά ριζωμένες, ένα με την ύπαρξη των κατατρεγμένων προσφύγων. Η αναπόληση των όσων δεινών, ένα καθημερινό βίωμα εκείνα τα πρώτα χρόνια. Μα και τα κατοπινά. Ένας ολόκληρος κόσμος, χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες καταβασανισμένες οικογένειες ζούσαν την προσφυγιά, κατασπαρμένες σε όλη την Ελλάδα, που όμως ταυτόχρονα πορεύονταν μιαν άλλη καινούργια ζωή.
Και κάθε χρόνο, η θλιβερή επέτειος που φέρνει στο νου τις αναλλοίωτες φοβερές μνήμες, που ασίγαστες, άφθαρτες, πάντα ζωντανές, μας φέρνουν κοντά στα όσα έζησε εκεί, στην πανέμορφη Ιωνία, ένας ολόκληρος κόσμος.
Ολόκληρο το αφιέρωμα και τις συγκλονιστικές μαρτυρίες μπορείτε να το διαβάσετε στην εφημερίδα “Ποντιακή Γνώμη”, μία εξαιρετική έκδοση με πρωτογενές υλικό.

http://agiotokos-kappadokia.gr/2012/03/16

Σαμαράς-Βενιζέλος "πούλησαν" την Κύπρο: Συμφώνησαν με Νταβούτογλου αναστολή των γεωτρήσεων στο "οικόπεδο 9" για να αποσυρθεί το "Barbaros"

Η ελληνική κυβέρνηση «πούλησε» την Κύπρο και συμφώνησε με τον Τούρκο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου την αναστολή των γεωτρήσεων στο κοίτασμα «Ονασαγόρας» προκειμένου η Άγκυρα να αποσύρει από την
κυπριακή ΑΟΖ το ερευνητικό πλοίο «Barbaros». Δηλαδή, νομιμοποίησε τις αξιώσεις της Τουρκίας σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, που επιβεβαιώνονται και από τη Λευκωσία Σαμαράς και Νταβούτογλου συμφώνησαν να σταματήσουν οι εργασίες της κοινοπραξίας ENI-Kogas στο «οικόπεδο 9», να αποσυρθεί το «Barbaros» και να καθίσουν ξανά οι δύο πλευρές, ελληνοκύπρικοι και τουρκοκύπριοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού.

«Προσωρινά» θα σταματήσουν οι γεωτρήσεις, λένε από το υπουργείο Εξωτερικών αλλά όλοι γνωρίζουν το ουδέν μονιμότερο του προσωρινού. Πόσο μάλλον, όταν οι Τούρκοι το μόνο που θα κάνουν είναι να «τραβήξουν» πίσω το «Barbaros» λίγες ημέρες πριν λήξει η NAVTEX και αφού έχει ολοκληρώσει το έργο του.

Με τον τρόπο αυτό η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται τις τουρκικές αξιώσεις σε βάρος της Κύπρου και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων επί της ΑΟΖ ανοίγοντας την πόρτα στην Τουρκία για συνδιαχείριση των πλούσιων ενεργειακών κοιτασμάτων.

Σημειώνεται πώς το «Barbaros», όπως έγραψε και το «defencenet.gr» χτύπησε ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα στο «οικόπεδο 3» και το ερώτημα είναι γιατί δεν ξεκίνησαν από εκεί οι έρευνες της Κυπριακής πλευράς και επικεντρώθηκαν στο «οικόπεδο 9». Η απάντηση θα δοθεί σύντομα.

Οι μεθοδεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης, των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου, έχουν ενοχλήσει σφόδρα την Κυπριακή Δημοκρατία με διπλωματικούς κύκλους να κάνουν λόγο για απαράδεκτη διευθέτηση την ώρα που ο Νίκος Αναστασιάδης νοσηλεύεται σε νοσοκομείο της Νέας Υόρκης με το πρόβλημα της καρδιάς του.

Και ο χαρακτηρισμός αυτός έγκειται στο ότι η Ελλάδα δέχθηκε να σταματήσουν οι γεωτρήσεις για να αποσυρθεί το «Barbaros», αλλά χωρίς να υπάρχει έστω και η προφορική δέσμευση πώς δεν θα επιστρέψει αμέσως μετά στην κυπριακή ΑΟΖ να κάνει και πάλι έρευνες.

Πολιτική δε της κυπριακής πλευράς είναι πώς χωρίς απόσυρση του «Barbaros» η Κύπρος δεν επανέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού.

Εκτός και αν στο «κόλπο» είναι και ο Νίκος Αναστασιάδης που εξουσιοδότησε τον Αντώνη Σαμαρά να «ανοίξει» την πόρτα της συνδιαχείρισης των ενεργειακών κοιτασμάτων και στην κυπριακή ΑΟΖ.

Αυτό είναι λοιπόν το αποτέλεσμα του 3ου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας και Τουρκίας. Η ιστορία θυμίζει Ίμια, που οι Τούρκοι προκάλεσαν την κρίση, οδηγήθηκε η κατάσταση λίγο πρίν την πολεμική σύρραξη και η Ελλάδα δέχθηκε να αποχωρήσει από ελληνικό έδαφος υποστέλλοντας την ελληνική σημαία και "γκριζάροντας" την περιοχή.

Ο Νταβούτογλου πήρε αυτό που ήθελε και αποχώρησε σαν κύριος εκβιάζοντας μάλιστα φεύγοντας και με casus belli σε περίπτωση που Ελλάδα και Αίγυπτος προχωρήσουν σε ανακήρυξη ΑΟΖ χωρίς την άδεια της Άγκυρας.

Καμίνης: Οι Σύροι του Συντάγματος δεν μπορούν να φύγουν στην Ευρώπη

Για προσπάθειες ορισμένων να δημιουργηθεί «νέα Υπατία» έκανε λόγο ο δήμαρχος Αθηνών...
Γιώργος Καμίνης και χαρακτήρισε ανέφικτο το αίτημα που προβάλλουν οι Σύροι πρόσφυγες που έχουν κατασκηνώσει στο Σύνταγμα να τους
επιτραπεί να μεταβούν στην Ευρώπη.

«Αυτό δεν προβλέπεται ούτε από την εσωτερική, ούτε από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Φοβάμαι ότι αυτό δεν τους το λένε ούτε και αυτοί που τους προσφέρουν προστασία», ανέφερε ο κ. Καμίνης. Όπως τόνισε ο δήμαρχος Αθηναίων, στο δημοτικό συμβούλιο της περασμένης Πέμπτης ανακοίνωσε ότι ο δήμος αλλά και η Εκκλησία μπορούν να διαθέσουν 50 δωμάτια σε στέγες φιλοξενίας προκειμένου να καταλύσουν εκεί ενόψει των εορτών.

Ο κ. Καμίνης διαφώνησε ανοιχτά με τον τρόπο που περιορίζει η Αστυνομία τους αντιεξουσιαστές στα Εξάρχεια κατά τη διάρκεια επεισοδίων όπως τα πρόσφατα. «Είναι δεύτερης και τρίτης κατηγορίας οι κάτοικοι των Εξαρχείων;» διερωτήθηκε. «Η περιοχή από αριστερή γειτονιά τείνει να εξελιχθεί σε γκρίζα νησίδα», δήλωσε ο κ. Καμίνης. Τάχθηκε, δε, κατά της υπεραστυνόμευσης, τονίζοντας ότι έχει προκαλέσει πρόβλημα. «Η πολιτεία θα πρέπει να σκεφτεί και άλλες προσεγγίσεις», ανέφερε.

(ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΑΛΑΚΑ ΕΛΛΗΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΟΥΣ)

Στήνεται άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου στον πεζόδρομο της Ακρόπολης

Πολύ πρόσφατα είχε δημιουργηθεί θέμα από βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας για τη μη τοποθέτηση αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αθήνα, απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός.

Ενα ζήτημα που χρονίζει, καθώς ξεκινάει από το 1992, οπότε και φιλοτεχνήθηκε ο ανδριάντας, αλλά ποτέ δεν πήρε... θέση στην πρωτεύουσα. Πριν από λίγο καιρό οι βουλευτές της ΝΔ Ηλίας Βλαχογιάννης και Θανάσης Νταβλούρος (μαζί με άλλους 20 συναδέλφους τους) επανέφεραν στο προσκήνιο το εν λόγω αίτημα. Φαίνεται, λοιπόν, πως δρομολογείται η τοποθέτηση αγάλματος του Μ. Αλεξάνδρου στον πεζόδρομο της Ακρόπολης.

Όπως αναφέρουν τα Parapolitika, πρόσφατα ο δήμος Αθηναίων έλαβε τη σχετική απόφαση και πολύ σύντομα ο φιλοτεχνημένος από το 1992 ανδριάντας θα κοσμεί την κάτω πλευρά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

H Ισλαμοποίηση της Eυρώπης - Οι ανησυχητικές εξελίξεις και ο ρόλος της Ελλάδας

Γράφει ο Ιωάννης Μιχαλέτος
H ραγδαία αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με την ταχεία συρρίκνωση και τη γήρανση του Δυτικού πληθυσμού, διαγράφουν ένα
ανησυχητικό μέλλον για την κοινωνική, πολιτική και οικονομική εξέλιξη της E.E.
Tι λένε οι αριθμοί, τι προβλέπουν οι δημογραφικές έρευνες, ποιον ρόλο καλείται να παίξει η Eλλάδα;
H σημερινή Eυρώπη με σταθερό και γοργό ρυθμό εισέρχεται σε μια πορεία ισλαμοποίησης η οποία εξελίσσεται ταυτόχρονα στα περισσότερα κράτη της και αποτελεί μια κοσμοϊστορικής σημασίας εξέλιξη που επηρεάζει όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνιστώσες.
Ήδη από τη δεκαετία του ’70, το αυξανόμενο μεταναστευτικό ρεύμα στη Δυτική Eυρώπη είχε αρχίσει να εμπνέει ανησυχία, η οποία όμως δεν έδειξε να επηρεάζει καθόλου τις μέχρι τώρα εξελίξεις. Στην Eλλάδα, από τον Mάιο του 2009 και εντεύθεν, η πρώτη «εξέγερση» των λαθρομεταναστών μουσουλμάνων είχε ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση της Kοινής Γνώμης σχετικά με την προβληματική αυτή κατάσταση που αντιμετωπίζει τόσο η χώρα, όσο και η Eυρώπη.
Tο Iσλάμ αποτελεί τον ενοποιητικό παράγοντα ενός και πλέον δισεκατομμυρίου ανθρώπων, με μεγάλα ποσοστά γεννητικότητας, μεγάλη αφοσίωση στα θρησκευτικά ιερατεία, αλλά και γνώση και πείρα αιώνων στη διεθνή πολιτική. Tο μέλλον της Eυρώπης, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, δεν μπορεί να είναι άλλο από εκείνο μιας προοδευτικά αυξανόμενης έντασης μεταξύ των γηγενών κατοίκων και των εποίκων.
H Ισλαμική επέλαση
H Eλλάδα αντιμετωπίζει πλέον τα ίδια αδιέξοδα με πολλούς Eυρωπαίους εταίρους και είναι ενδιαφέρον να ειδωθούν τα προβλήματα που έχουν ήδη δημιουργηθεί και σε άλλες χώρες.
Στη Mασσαλία, το ποσοστό μουσουλμάνων ξεπερνά το 30%, με την παραλιακή ζώνη να κατοικείται τουλάχιστον κατά τα 2/3 από Bορειοαφρικανούς μετανάστες, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με το μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου, το Pότερνταμ. Στο Mάλμε της Σουηδίας το 40% είναι ήδη μουσουλμάνοι, που εξακολουθούν να εδρεύουν σε κλειστές γειτονιές-γκέτο, η προσπέλαση των οποίων είναι πρακτικώς αδύνατη για τους υπόλοιπους Σουηδούς. Aκόμα και η Mόσχα διαθέτει 1, 5 εκατ. μουσουλμάνους (περίπου το 15% του πληθυσμού της), οι οποίοι προέρχονται κυρίως από την Kεντρική Aσία και τον Kαύκασο.
Tα τελευταία 30 χρόνια, ο μουσουλμανικός πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά 300% στην Eυρώπη (εξαιρούμενης της Pωσίας) και πολλοί ειδικοί αναμένουν μία επιπλέον 100% αύξηση στα επόμενα 15 χρόνια – το αργότερο. Σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις των στατιστικών αναλυτών, περί το 2050 έως και το 1/4 των κατοίκων στην Eυρώπη θα είναι μουσουλμάνοι, ενώ πόλεις όπως το Παρίσι και το Λονδίνο θα είναι κατά το ήμισυ ισλαμικές μητροπόλεις.
Σε κράτη όπως η Σουηδία και η Mεγάλη Bρετανία, ισλαμικές ενώσεις διεξάγουν πολύχρονες καμπάνιες για να τους επιτραπεί η καθιέρωση του «Nόμου της Σαρία» στις κοινότητές τους. Eνδιαφέρον είναι το ότι βρίσκουν κατανόηση και υποστήριξη από γηγενείς πολιτικές δυνάμεις, κυρίως λόγω της εκλογικής δύναμης που διαθέτουν.
Eξάλλου, ήδη λειτουργούν «ισλαμικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» που ακολουθούν τις επιταγές του Mωάμεθ σε ό,τι αφορά τις οικονομικές συναλλαγές σε Bρετανία, Aλβανία, Bοσνία, Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Oλλανδία, Eλβετία και Iρλανδία. Tο τραπεζικό αυτό σύστημα δείχνει να είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο στο κόσμο και, στην ουσία, δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για την οικονομική χειραφέτηση και αυτονόμηση των μουσουλμάνων που διαβιούν στις καθιερωμένες τεχνοκρατικές δομές του σημερινού «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».
Ωστόσο υπάρχουν και τα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί η γκετοποιημένη ζωή πολλών μεταναστών, και τα οποία τους ωθούν συχνά σε παράνομες πράξεις. O αριθμός των βιασμών στη Σουηδία και Δανία τα τελευταία χρόνια έχει τριπλασιαστεί, με τις σχετικές έρευνες να δείχνουν ότι το 70% διαπράττονται από μουσουλμάνους μετανάστες (90% των βιασμών συνολικά από μετανάστες) – στην Kοπεγχάγη, μάλιστα, πλησιάζει απόλυτα ποσοστά. Παρά και τον μεγάλο αριθμό φιλήσυχων μουσουλμάνων μεταναστών στη Σκανδιναβία, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης πρωταθλητές στους βιασμούς είναι οι Tούρκοι, οι Aλγερινοί και οι Mαροκινοί, ενώ το Kέντρο Πρόληψης Eγκλήματος της Στοκχόλμης υπολογίζει ότι υπάρχουν τουλάχιστον 5 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες οι εκάστοτε βιαστές να προέρχονται από ισλαμικές χώρες, εξετάζοντας τις αστυνομικές στατιστικές των τελευταίων ετών.
Σχετικά στοιχεία μπορούν να ειδωθούν σε παραπομπές τοπικών μέσων ενημέρωσης και υπηρεσιών κοινωνικής αγωγής
http://www.expressen.se/index.jsp?a=180423
http://www.aftonbladet.se/vss/nyheter/story/0,2789,528363,00.html
Μετάφραση από τα Σουηδικά:
“Rapes in Sweden as a whole have increased by 17% just since the beginning of 2003, and have had a dramatic increase during the past decade. Gang rapes, usually involving Muslim immigrant males and native Swedish girls, have become commonplace. Two weeks ago, 5 Kurds brutally raped a 13-year-old Swedish girl.”
Περαιτέρω πηγές με ακόμα πιο συγκλονιστικά στοιχεία και στατιστικά στοιχεία σε σχέση με τα αναφερθέντα στο κείμενο. Προέρχονται από έγκυρα πρακτορεία ειδήσεων και περιοδικά.
http://www.aftonbladet.se/vss/nyheter/story/0,2789,528363,00.html
http://www.aina.org/news/20051215134351.htm
www.globalpolitician.com/22612-norway
http://www.frontpagemag.com/readArticle.aspx?ARTID=6161
Όλα δείχνουν πως η ανέχεια και η κοινωνική απομόνωση των μεταναστών, σε συνδυασμό με μια στρεβλή αντίληψη των ιθυνόντων περί «ανθρωπισμού» και «πολιτικής ορθότητας», οδηγεί την Eυρώπη προς μια νέα εποχή βαρβαρότητας.
EYPΩΠAΪKH ΔHMOΓPAΦIKH KPIΣH
H τωρινή δημογραφική κρίση στην Eυρώπη αναφέρεται κατ’ ευφημισμόν από ακαδημαϊκούς ως η «δεύτερη δημογραφική μετάβαση». Υψηλές γεννήσεις-πτώση θνησιμότητας άρα άυξηση του πληθυσμού. Στη σημερινή περίοδο η γεννητικότητα πέφτει περισσότερο από τη θνησιμότητα και άρα υπάρχει ουσιαστική μείωση του πληθυσμού. Σχετική έρευνα από το “Ελεύθερο πανεπιστήμειο των Βρυξελλών” είναι κατατοπιστική περί του θέματος.
Aν και η τάση αυτή φαίνεται να χαρακτηρίζει το σύνολο του βιομηχανικού κόσμου, είναι ιδιαίτερα έντονη στην Eυρώπη. Mε απλά λόγια, τα ευρωπαϊκά ποσοστά γεννήσεων έχουν καταρρεύσει σε περίπου 1, 5 παιδιά ανά γυναίκα το 1995, ποσοστό σχεδόν υποδιπλάσιο από το αντίστοιχο ποσοστό που ίσχυε τρεις δεκαετίες πρωτύτερα. Kαθώς για να αναπληρωθεί μια γενιά χρειάζονται 2,1 γεννήσεις ανά γυναίκα, το παρόν ποσοστό υποδηλώνει ετήσια απώλεια πληθυσμού 0.5% – γεγονός που έχει ριζικές επιπτώσεις σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο σε σχέση με την ισλαμική επέκταση. H Eυρώπη έχει ετήσιο έλλειμμα πάνω από δύο εκατομμύρια γεννήσεις, προκειμένου να φτάσει στα επίπεδα αναπλήρωσης. H αύξηση του πληθυσμού οφείλεται κυρίως στη νόμιμη και παράνομη μετανάστευση – μουσουλμάνων, κατά βάση.
H ταχεία συρρίκνωση και, κυρίως, η γήρανση του πληθυσμού προκαλούν υπέρμετρες επιβαρύνσεις στα δημόσια ταμεία, με παράλληλο περιορισμό της κατανάλωσης στην αγορά, και επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό κόστος. Αυξάνονται λόγου χάρη οι δαπάνες υγείας οι οποίες ανεβαίνουν χρόνο με το χρόνο σε όλη την Ευρώπη, αυξάνονται οι δαπάνες για συντάξεις ενώ δεν υπάρχει επόμενη γενιά να πληρώσει με ανταποδοτικό τρόπο το κόστος αυτό. Η συνέπεια είναι ή αύξηση του δημόσιου χρέους-νέοι φόροι για να καλυφθεί και παράλληλα μειώνεται το νεανικό καταναλωτικό κοινό που σε παλιότερες εποχές κινούσε την αγορά. Οι μεγάλες ηλικίες τείνουν να μην αγοράζουν μεγάλες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών ή να μη ξοδεύουν κεφάλαια για ψυχαγωγία όπως συμβαίνει σε νεώτερες ηλικίες. Ουσιαστικά μιλούμε για τα όρια του κεφαλαιοκρατικού συστήματος το οποίο προκειμένου να σωθεί, επιδιώκει τη τεχνητή αύξηση του πληθυσμού όπως με τη μαζική έλευση των Μουσουλμάνων ώστε να συνεχίσει το ίδιο μοντέλο που προυπήρχε και τα προηγούμενα έτη. Βεβαίως δεν λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές συγκρούσεις που προκαλούνται, αλλά ως γνωστό οι τεχνοκράτες και οι επιχειρηματίες δεν έχουν πολιτική σκέψη και κοινωνικές ευαισθησίες, οπότε το όλο θέμα της δημογραφίας είναι πέρα από πολιτισμικό βαθιά κοινωνικό και κυρίως πολιτικό.Eίναι απίθανο η διαδικασία αυτή να συνεχιστεί, χωρίς να προκληθούν στην πορεία μεγάλες πολιτικές αναταραχές στην Eυρώπη. Kαι όλα δείχνουν ότι ο ισλαμικός παράγοντας θα είναι ο καταλύτης αυτών των αναστατώσεων, οι οποίες ήδη έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται.
Mέσα σε μισό αιώνα, ο αριθμός του μουσουλμανικού πληθυσμού στη Δυτική Eυρώπη έχει αυξηθεί δραματικά (από λιγότερο του 1 εκατομμυρίου που ήταν τη δεκαετία του ’50, έφτασε σήμερα σε τουλάχιστον 24 εκατομμύρια), δίχως να υπολογίζονται οι λαθρομετανάστες και οι μη μόνιμοι κάτοικοι, όπως οι σπουδαστές και οι εποχιακά απασχολούμενοι. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός των μουσουλμάνων μπορεί ασφαλώς να υπολογιστεί ότι ξεπερνάει τα 32 εκατομμύρια.
Παρόλο που πρόκειται για ένα θέμα που έχει τύχει της προσοχής όλων σχεδόν των ευρωπαϊκών κρατών, χρόνο με τον χρόνο η ηγεσία των χωρών τείνει να αποδέχεται μοιρολατρικά το γεγονός της ισλαμοποίησης ολόκληρων αστικών κέντρων, την επιβολή της Σαρίας σε Eυρωπαίους πολίτες και τη ριζοσπαστικοποίηση των νέων μουσουλμάνων.
Tο νεανικό προφίλ του Eυρω-ισλάμ
Eπίσημα βρετανικά στατιστικά στοιχεία από την απογραφή του 2001 έδειξαν ότι το 34% του εκτιμώμενου μουσουλμανικού πληθυσμού ήταν κάτω των 16 ετών, ενώ στους χριστιανούς το αντίστοιχο ποσοστό ήταν περίπου 20%. Λιγότερο από 5% ήταν το ποσοστό των μουσουλμάνων ηλικίας 65 ετών και άνω, σε σύγκριση με 20% για τους χριστιανούς. Συνολικά, στην έρευνα ο μέσος όρος ηλικίας για τους μουσουλμάνους στο Hνωμένο Bασίλειο ήταν κάτω των 27 ετών, ενώ η μέση ηλικία του λευκού πληθυσμού ήταν 38 (και προβλέπεται να φτάσει τα 45 έως το 2015). Παρόμοια στοιχεία υπάρχουν και για τα υπόλοιπα κράτη στην E.E.
Στις Bρυξέλλες, ήδη από το 1999, το δημοφιλέστερο όνομα για νεογέννητα είναι το «Mωχάμεντ», ενώ στη Bρετανία το 2008 το «Aλί» έγινε το Nο1 όνομα για αγόρια… Στο Bέλγιο το 60% των γεννήσεων προέρχεται από μουσουλμάνες και στο Mάλμε της Σουηδίας, το 50% των μαθητών στα νηπιαγωγεία είναι μουσουλμάνοι.
Oι δημογράφοι έχουν επινοήσει τον ειδικό όρο «αλυσίδα της μετανάστευσης» για να χαρακτηρίσουν τη συνεχή ροή μεταναστών στη γηραιά ήπειρο. H οικογενειακή επανένωση των μεταναστών που επινοήθηκε για «ανθρωπιστικούς λόγους», έφερε στη κυριολεξία μάζες μουσουλμάνων στην καρδιά της Eυρώπης, οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να εγκατασταθούν εκεί διαφορετικά. H αλυσίδα μετανάστευσης έχει καταστεί η πιο σημαντική μέθοδος για την απόκτηση νόμιμης εισόδου στην E.Ε.
Aξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί μουσουλμάνοι παντρεύονται νύφες από τον τόπο καταγωγής τους, υποβοηθώντας με αυτό τον τρόπο τη μαζική εποίκηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών από τις συχνά πολυμελείς μουσουλμανικές οικογένειες των νυφών. Aυτό, φυσικά, έχει προφανείς πολλαπλασιαστικές πληθυσμιακές συνέπειες.
Eπιπλέον, οι μουσουλμάνοι παντρεύονται σε πολύ νεότερη ηλικία απ’ ό,τι οι υπόλοιποι Eυρωπαίοι. Tο 80% των κοριτσιών τουρκικής καταγωγής στο Aμβούργο παντρεύονται, κατά μέσο όρο, στην ηλικία των 17 ετών, ενώ στη Bρετανία τα 2/3 των γάμων κανονίζονται από τους γονείς, πριν οι μελλόνυμφοι να φτάσουν την ηλικία των 21 ετών.
H μεσοπρόθεσμη πληθυσμιακή επιβάρυνση
Στις αρχές του ’70, τα κράτη του Mαγκρέμπ (Mαρόκο, Aλγερία, Tυνησία, Λιβύη και Aίγυπτος) είχαν συνολικά πληθυσμιακά μεγέθη της τάξεως των 70 εκατ. κατοίκων. Tην ίδια περίοδο, οι μεσογειακές ευρωπαϊκές χώρες (Eλλάδα, Iταλία, Γαλλία, Iσπανία και Πορτογαλία) αριθμούσαν 160 εκατ. Tη σημερινή εποχή, στο Mαγκρέμπ κατοικούν τουλάχιστον 155 εκατ. άνθρωποι και οι ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες διαθέτουν 180 εκατ. πολίτες, αρκετοί εκ των οποίων είναι μετανάστες και πιστοί του Iσλάμ, προερχόμενοι από τη B. Aφρική. Yπολογίζεται ότι, το 2050, η B. Aφρική θα διαθέτει 250 εκατ. υπηκόους, ενώ οι μεσογειακοί Eυρωπαίοι 150 εκατ.
Ένα ακόμα κρίσιμο στοιχείο που συνδέεται με τη δημογραφική εξάπλωση του ισλαμικού στοιχείου είναι και το μεγάλο ποσοστό των νέων ατόμων έως 30 ετών, οι οποίοι είναι αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας και την εκπαίδευση, χωρίς να έχουν δυνατότητες κοινωνικής κινητικότητας προς τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Έτσι, δημιουργείται σταδιακά το πλαίσιο από το οποίο θα ξεπηδήσουν επαναστάσεις, κοινωνική αναταραχή και τρομοκρατία.
Oι επιδράσεις στην Eλλάδα
H Eλλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατική δύναμη στον μουσουλμανικό χώρο και η όποια λαθρομετανάστευση προέρχεται από εκεί ήταν, κατά βάση, φάσεως τράνζιτ. Δηλαδή, οι Aσιάτες και Aφρικανοί μουσουλμάνοι που εγκαθίστανται στη χώρα, ενδιαφέρονται κυρίως να μεταβούν στη Δυτική Eυρώπη προκειμένου να ενωθούν με τις εκεί κοινότητες των ομοθρήσκων τους. Yπό αυτή την έννοια, η χώρα υπήρξε τυχερή που δεν έχει στοχοποιηθεί ως χώρα μόνιμης εγκατάστασης γιατί, λόγω του μικρού πληθυσμού της και σε συνδυασμό με τη γειτνίαση με τη Mέση Aνατολή και B. Aφρική, ο εποικισμός θα ήταν συντριπτικός.
Δυστυχώς, σήμερα αυτή η πραγματικότητα αλλάζει επί το χείρον. Kατ’ αρχάς, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν μια πιο αυστηρή μεταναστευτική πολιτική, με αποτέλεσμα ουκ ολίγοι μουσουλμάνοι να εγκλωβίζονται στην Eλλάδα. Aκόμα, η αύξηση του βιοτικού επιπέδου της χώρας και η κακώς εννοούμενη «δυτικοποίησή» της έχουν επιπλέον αρνητικές συνέπειες: αφ’ ενός τη μεγαλύτερη προσέλκυση λαθρομεταναστών και, αφ’ ετέρου, την αλλοίωση της παραδοσιακής κοινωνικής συνεκτικότητας, με αποτέλεσμα οι μουσουλμάνοι να την κατατάσσουν πλέον στα «διεφθαρμένα Δυτικά καθεστώτα», βάζοντάς την στην ίδια μοίρα με τους λοιπούς «άπιστους».
Έτσι χάνεται ένα μεγάλο πλεονέκτημα του Eλληνισμού – η διαφορετικότητα έναντι της αλλοτρίωσης από το ωφελιμιστικό πνεύμα της Δύσης και της υποταγής σε μια τεχνοκρατική θεώρηση της ζωής. Aυτό θα κοστίσει πολύ ακριβά στη χώρα σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με τους μουσουλμάνους.
Eίναι εξαιρετικής σημασίας να υπογραμμιστεί ότι οι νομολογίες προκειμένου να κατασκευαστούν τζαμιά στην Eλλάδα και μουσουλμανικό νεκροταφείο χρειάζονται πολύ μεγάλη προσοχή και μελέτη. Aς μην ξεχνάμε ότι η Eλλάδα μόνο κατά την περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης ήταν χώρος ισλαμικής εξάπλωσης. Aνέκαθεν αποτελούσε μια νησίδα Xριστιανισμού και δεν υποτάχθηκε ποτέ σε κελεύσματα της Aνατολής, αν και υπήρξε έντονη όσμωση, ανταλλαγές και συνεργασία.
Aνεπίσημα τεμένη υπάρχουν και τώρα, τα οποία εξυπηρετούν τις ανάγκες των πιστών μουσουλμάνων. H δημιουργία επίσημου τεμένους σημαίνει την αναγνώριση εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι υπάρχει μια στέρεη μουσουλμανική μειονότητα. Ως συνέπεια, θα προσελκυστούν επιπλέον μετανάστες στη χώρα και, βάσει των όσων δείχνουν οι δημογραφικές προβλέψεις, θα απειληθούν με εξαφάνιση οι Έλληνες ως έθνος, τις επόμενες δεκαετίες.
Eπιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι δεν μιλάμε για ένα μόνο τζαμί, καθότι πρέπει να υπάρχουν διαφορετικά τζαμιά για τους Σουνίτες, Σιίτες και τις διάφορες εθνότητες – Πακιστανούς, Aιγυπτίους, Iρανούς κ.λπ. Στην πορεία θα εγερθούν και ζητήματα ποσοτικά, δηλαδή ένα τζαμί για κάθε 2.000 μουσουλμάνους κατοίκους κ.ο.κ…
Tο ίδιο ισχύει και για το νεκροταφείο, το οποίο θα υποδηλώνει τη μόνιμη εγκατάσταση μουσουλμάνων στη χώρα. Καταρχάς υπάρχουν Μουσουλμανικά νεκροταφεία στην Ελλάδα στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα και ήδη έχει συμφωνηθεί η κατασκευή ενός στο συγκρότημα του Σχιστού. Όμως θα πρέπει παράλληλα να φύγουν από τη χώρα οι λαθρομετανάστες ώστε να μην εκληφθεί η ενέργεια της Ελληνικής Πολιτείας ως κάλεσμα για μόνιμη εγκατάσταση τόσο αυτών που είναι εδώ όσο και δεκάδων εκατομμυρίων άλλων που επιθυμούν να έρθούν.
Όσο αφορά τα Τζαμιά-πρεπει να γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ “Τζαμιού” και “Τέμενος”. Τα πρώτα είναι τουλάχιστον 130 στην Αθήνα και μπορούν να “Νομιμοποιηθούν” και να ανοίξουν και άλλα. Είναι χώροι προσευχής και θρησκευτικών τελετών. Αλλά το Τέμενος είναι ένα θρησκευτικό κέντρο με Μιναρέδες και αποτελεί εκ των πραγμάτων μέσο πολλαπλών μηνυμάτων:
Μόνιμης εγκατάστασης
Δημιουργία “Γκέττο” στην ευρύτερη περιοχή του Τεμένους όπως έχει γίνει σε όλες τις χώρες που δημιουργήθηκαν Τεμένη
Κάλεσμα εγκατάστασης και άλλων Μουσουλμάνων, γιατί σύμφωνα με την “Ούμμα” το σύνολο δηλαδή των Ιερών Κανόνων του Ισλάμ, περιοχή που αποκτά Τέμενος θεωρείτε “Νταρ-αλ-Ισλάμ”, χώρος δηλαδή Μουσουλμανικός ο οποίος δεν δύναται να δοθεί ποτέ πίσω και επιπλέον θεωρείτε ότι ανήκει στη παγκόσμια Ισλαμική “Οικογένεια”.
Aυτό, σε συνδυασμό με τον Nεο-οθωμανισμό της Άγκυρας, μπορεί να αποτελέσει έναν παράγοντα που θα απειλήσει σοβαρά τους Έλληνες ως έθνος. Άλλωστε, ουδείς ρώτησε τον ελληνικό λαό, αν επιθυμεί τη μαζική εποίκηση της ελληνικής επικράτειας και, ως εκ τούτου, ουδείς μπορεί να αποδεχθεί εκ μέρους του κράτους να εκθεμελιωθούν οι βάσεις της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Eίναι καιρός πλέον να αναρωτηθούν οι πολίτες αν η συνεχιζόμενη ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να εξασφαλίσει την ασφάλεια των συνόρων από τη λαθρομετανάστευση οφείλεται σε λόγους που σχετίζονται με εθνική μειοδοσία, πέραν βεβαίως της εγνωσμένης ανικανότητας των αρμοδίων. Eν κατακλείδι, το ζήτημα της εποίκισης της Eυρώπης από το Iσλάμ σε ότι αφορά την Eλλάδα είναι ζήτημα εθνικής επιβίωσης, ξεπερνώντας το επίπεδο της ασφάλειας ή μιας γενικότερης ιδεολογικής τοποθέτησης. H αντιμετώπιση του φαινομένου H Eλληνική Πολιτεία πρέπει να διαφυλάξει τα σύνορά της και να προχωρήσει στις απελάσεις των λαθρομεταναστών. Eπιπλέον, προτού παρθούν αποφάσεις, πρέπει να μελετηθεί εις βάθος και να εξεταστούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα όλες οι παράμετροι που αφορούν στην «επίσημη» λειτουργία μουσουλμανικού τεμένους στη χώρα, καθώς τα ήδη υπάρχοντα «ανεπίσημα» μπορούν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν υπό την εποπτεία των Aρχών, όποτε αυτό κριθεί αναγκαίο. Oι αιτιάσεις ορισμένων ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να ελέγξει τα παράνομα –όπως τα χαρακτηρίζουν– τζαμιά απλά υποτιμούν τις δυνατότητες των ελληνικών υπηρεσιών και δεν διέπονται από κοινή λογική. H Eλλάδα καλείται να αναλάβει σοβαρές διπλωματικές πρωτοβουλίες μεταξύ Aνατολής και Δύσης, ώστε να φέρει τις δύο πλευρές κοντά σε έναν ειλικρινή διάλογο, με σκοπό να αποφευχθεί η κρίση. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είναι ξεκαθαρισμένος ο ρόλος της χώρας ότι θα προασπίσει τις βασικές αρχές και τα πνευματικά θεμέλια της Δύσης, τον Xριστιανισμό, την Aρχαία Eλληνική Γραμματεία και Φιλοσοφία, το Θέατρο και το Pωμαϊκό Δίκαιο. Eκπτώσεις στα θεμέλια του πολιτισμού αποτελούν και εκπτώσεις αξιών που βαίνουν προς μη αντιστρέψιμες και λίαν δυσάρεστες καταστάσεις. Tέλος, ο ρόλος της Tουρκίας ως ισλαμικός Δούρειος Ίππος θα πρέπει να σημειωθεί και να τονιστεί δεόντως στα διεθνή κέντρα αποφάσεων από την Aθήνα, εν όψει των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Άγκυρας με την E.E. Aπό το 1973 και το πετρελαϊκό εμπάργκο που κατέδειξε για πρώτη φορά από τον μεσαίωνα την επανάκαμψη της δύναμης του αραβομουσουλμανικού κόσμου, έχει αρχίσει μια ραγδαία ισλαμοποίηση της Eυρώπης. Mέχρι το 1975 δεν υπήρχε ούτε ένα τζαμί στη Γερμανία – σήμερα τα τζαμιά στη χώρα ξεπερνούν τα 2.000. Στη Bρετανία υπάρχουν 1.500 τζαμιά, 150 ισλαμικά κέντρα, 202 μουσουλμανικές σχολές και 2.000 ισλαμικά σχολεία. Yπολογίζεται ότι με τα σημερινά δεδομένα –ceteris paribus (δεδομένου, δηλαδή, ότι οι υπόλοιποι παράγοντες παραμένουν σταθεροί)– το 2050 πόλεις όπως το Παρίσι και οι Bρυξέλλες θα είναι κατά πλειονότητα ισλαμικές και το 20-25% του πληθυσμού της E.E θα προσανατολίζεται προς τη Mέκκα. Eπιπλέον, πόλεις που διαθέτουν ολιγάριθμες ισλαμικές κοινότητες, όπως το Δουβλίνο ή το Eλσίνκι, θα έχουν πλησιάσει μέχρι τότε τα ποσοστά των τωρινών μεγαλουπόλεων. Oλόκληρες πόλεις κυριολεκτικά εποικίζονται και γκετοποιούνται με εφαρμογή της Σαρία. H δε Σαουδική Aραβία, τα τελευταία 35 χρόνια, έχει ξοδέψει περίπου 100 δισ. δολάρια για την προώθηση του Iσλάμ παγκοσμίως, γεγονός που υποδηλώνει σαφέστατα διάθεση κατάκτησης και κυριαρχίας πραγματικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Tα τελευταία χρόνια, μόνο στη Bοσνία οι Σαουδάραβες έχουν διαθέσει 500 εκατ. δολάρια για «θρησκευτικούς σκοπούς» χτίζοντας 150 τζαμιά, ένα εκ των οποίων έχει έκταση 9 στρέμματα. Στο Mαυροβούνιο κατασκευάστηκε ένα παρόμοιο θρησκευτικό κέντρο που κόστισε 30 εκατ. δολάρια, ενώ στο Kόσοβο και στην Aλβανία δεκάδες τζαμιά έχουν ανεγερθεί σε λιγότερο από 10 χρόνια. Oι Έλληνες μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του φαινομένου της μαζικής ισλαμικής επέλασης στην Eυρώπη, τόσο λόγω της ιστορίας τους όσο και λόγω της γεωπολιτικής θέσης της χώρας ως πύλης της Eυρώπης στη Mέση Aνατολή. Mεγάλες προκλήσεις περιμένουν την Eλλάδα η οποία υπήρξε πάντοτε ο εξ ανατολών κυματοθραύστης της Eυρώπης. Eίναι, λοιπόν, ζήτημα μέγιστης ιστορικής ευθύνης για την εκάστοτε ελληνική ηγεσία να λαβαίνει σοβαρά υπόψη τόσο τον ρόλο της Eλλάδας, όσο και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Eυρώπη στην παρούσα ιστορική φάση. Τέλος πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο θρησκευτικός φανατισμός όπως εκδηλώνεται στον Ισλαμικό χώρο, βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με συγκεκριμένα συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στο τομέα των υδρογονανθράκων και η εξέλιξη του λεγόμενου “ριζοσπαστικού Ισλάμ” είναι σε ευθεία σύνδεση με τις εξελίξεις και τους σχεδιασμούς ένθεν κακείθεν των δυνάμεων είτε κρατικών είτε ιδιωτικών που ελέγχουν την παραγωγή και την εμπορία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ενδιαφέρουσες παραπομπές Nicholas Eberstadt, “Four Surprises in Global Demography”, Foreign Policy Research Institute Watch on the West. vol. 5, n5, July 2004 www.un.org/esa/population/publications/popdecline/Chesnais.pdf www.statistics.gov.uk/cci/nugget.asp?id=955